[Review] Situation CD Diabolik Lovers Vol.5 Sakamaki Reiji

กระดึ๊บๆกระดึ๊บออกมาจากฝาหอย (?!)

เอนทรี่นี้ไม่ได้มาแจกไฟล์นะคะ แต่ว่าเราจะมารีวิวเกี่ยวกับ Situation CD
ของหนุ่มคนนี้ต่างหาก !!



Diabolik Lovers Vol.5 Sakamaki Reiji
CV. Konishi Katsuyuki

(จริงๆแล้วเห็นสาวญี่ปุ่นเค้ารีวิวกันเยอะมากเราเลยทนไม่ไหวต้องขอรีวิวบ้าง)

เขาคือ พ่อบ้าน มีความมานะ เอโร(ถามหน่อยเอโรตรงไหน?!?) สุภาพ(บุรุษเกินเหตุ!)

และอีกอย่าง เขายังเป็นแวมไพร์ที่ S มากๆ อีกต่างหาก


ก่อนรีวิวต้องแนะนำตัวละครก่อน

 

 

ชื่อ ซาคามากิ เรย์จิ
เผ่าพันธุ์ แวมไพร์
โรงเรียนมัธยมปลายเรียวเทย์
ปีที่ 3
อายุ 18 ปี
ความสูง 183 เซนติเมตร (โอ้ว แวมไพร์หรือ เปรx)
น้ำหนัก 67 กิโลกรัม
กรุ๊ปเลือด โอ (กรุ๊ปเดียวกับเค้าอีกอะ...)
ของกินที่ชอบ คาร์โบนาร่า
งานอดิเรก สะสม tableware(s)

ลูกชายคนที่สองแห่งบ้านซาคามากิ
เป็นโดะเอสที่ ปกติก็พูดจาไพเราะราวกับพ่อบ้าน
แต่เนื้อหาที่แกพูดออกมานั้นช่างดูถูกและแทงใจคนฟังจริงๆ
เป็นคนที่ยึดถือเรื่องกฏระเบียบ แล้วก็บังคับให้รอบข้างยึดถือไปด้วย
แต่พี่แกดันเป็นคนตั้งกฏระเบียบขึ้นมาเอง แถมยังเป็นกฏแปลกๆด้วย
การเก็บรักษาช้อนส้อมถ้วยชาที่ได้มา เป็นสิ่งที่ทำประจำในชีวิตประจำวันของเขา

หมดแนะนำตัวละครแค่นี้เค่อะะะะะ

ต่อไปก็เป็นรีวิวเนื้อหาอย่างคร่าวๆของซีดีแผ่นนี้

 

Warning !! A lot of spoils here !!!

"เมื่อคุณได้รับบาดเจ็บขยับไม่ได้ และเรย์จิก็พาคุณไปส่งที่เตียง
คุณกำลังจะถูกบังคับกรรโชกโดยโดะเอสพ่อบ้านอย่างเรย์จิ" --- คร่าวๆ

ใช่ที่ไหนเล่า !!!!! /ทุบหัวตัวเอง

ปล.เราเล่าไปด้วยอาจจะวงเล็บที่เป็นคอมเม้นของเราด้วยนะคะ อย่าไปสนใจเลย....

 

 

   เริ่มเรื่องคือ เราเกิดฝันร้ายแล้วต้องตื่นขึ้นมากลางดึก เราจึงออกไปเดินเล่นข้างนอกเพื่อฆ่าเวลานอนไม่หลับ และเราจะได้พบเรย์จิ ซึ่งกำลังจิบชาอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ตอนแรกเราจะไม่กล้าเข้าไปหาเรย์จิตรงๆ แต่เรย์จิดันรู้ตัวก็เลยเรียก(สั่ง)เราให้มานั่งด้วยกัน เรย์จิบอกว่า ถ้าเป็นพี่น้องคนอื่นเราคงถูกด่าเปิงไม่ก็โดนจัดการ(?)ไปแล้ว แต่เพราะเป็นเขาเราก็เลยไม่โดนแบบนั้น หลังจากนั้นเรย์จิก็จะบอกว่าเขาขอดื่มชาต่อ(โดยไม่สนใจเราว่างั้นเหอะ)แล้วกัน เราก็เลยขอตัดบทเพื่อกลับไปนอน แต่เรย์จิก็เรียกไว้ แล้วก็ชวนเราดื่มชาด้วยกันซะเลย (เป็นความคิดที่ดีนะแก๊)

    หลังจากนั้นเค้าก็จะพูดๆๆให้เรารู้สึกอยากร้องไห้ แล้วเรย์จิก็จะพูดว่า เพราะเหตุนี้แหละ　เขาถึงไม่ชอบผู้หญิง (ห๊ะ?) แล้วก็ดื่มชากันไปเรื่อยๆ เรย์จิก็จะพูดถึงชาที่เขาดื่มว่ากลิ่นหอม ไม่กินต้องเสียดายแน่ๆ พอเราดื่มเข้าไป เราก็เริ่มหยุดร้องไห้แล้ว เรย์จิก็ถามว่าทำไมดึกดื่นป่านนี้ถึงไม่หลับไม่นอน แล้วก็ให้เวลา 3 วินาทีในการตอบคำถามของเขา เราก็จะบอกเขาว่าเรานอนไม่หลับเพราะฝันร้าย เรย์จิก็จะหัวเราะแล้วพูดว่าไม่ได้หัวเราะเยาะนะ บอกว่า เห็นว่าเราน่ารักในแบบของเราแค่นั้น แล้วก็เขาก็จะบอกว่า ฝันร้ายไม่ใช่เรื่องแปลก (สงสัยพยายามจะปลอบเรา)

    หลังจากนั้นเรย์จิจะชวนเราดื่มชาต่อ แต่เราไม่ดื่มและบอกว่ารอจะให้อุ่นกว่านี้หน่อยแล้วค่อยดื่ม เรย์จิก็บอกว่าต้องดื่ม เพราะ ชาจะอร่อยต้องกินเวลาร้อนๆ เราเลยดื่มเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ แล้วเขาก็ดื่มบ้าง แล้วก็ชมความหอมหวลของชาตัวเอง(อีกแล้ว) แถมยังพูดว่าคืนนี้คงจะดีกว่านี้ถ้าเราไม่มาที่นี่(อ้าว พูดแบบนี้กลับไปนอนเลยเหอะ...) เราก็ยังฝืนพูดต่อว่า ไม่เป็นไร เพราะอยากดูเรย์จิดื่มชา(ห๊ะ) เรย์จิก็จะพูดว่า ดูไปเพื่อ ? ไม่เกี่ยวกับเราซะหน่อย

    จากนั้นเรย์จิก็จะพูดถึงถ้วยชาของเขาว่าเราไม่ควรจะแตะต้อง(สงสัยจะหวงนะ) แล้วก็พูดถึงช้อนส้อมที่เขาสะสมไว้ แล้วให้เราดูช้อนที่อยู่ในถ้วยชาของเขาว่าเวลาสะท้อนแสงจันทร์แล้วจะวิบๆ วับๆ ส่วนจานถ้ามีอะไรใส่เข้าไปก็คงจะดีมากๆ แต่ที่เขาชอบมาที่สุดคือ ถ้วยชาของเขาเอง แล้วก็พูดว่าสวยอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วก็พูดว่า แค่คิดว่าในถ้วยนี้มีเลือดใส่เข้าไปแล้วก็ค่อยๆจิบละก็...แล้วก็กลืน น้ำลาย....(ใครกลืนกันแน่ฟระ ชั้นหรือแก๊?) แล้วเรย์จิก็จะให้เราเข้าไปดูถ้วยนั้นใกล้ๆ

 

   แต่เรากลับทำซุ่มซ่ามเผลอทำถ้วยชาของเรย์จิแตกจนได้ เรย์จิก็เกิดบันดาลเดือด แต่ไม่ทันเดือดเขาก็เห็นว่าเราโดนแก้วบาด จนเลือดออกที่นิ้ว เขาก็จับมือเราขึ้นมา และค่อยๆเลียเลือดที่ติดอยู่ออก (แค่เลียจริงๆ ไม่ได้กัดแต่อย่างใด) แต่เราก็ยังกลัวๆเลยพยายามดึงนิ้วออก เรย์จิเลยย้ำให้เรานิ่งๆเข้าไว้ และก้มลงดูดอีกที พร้อมเสียงหายใจเข้าออกระรัวของเรย์จินั่นแล

    แต่แล้วเรย์จิกลับไม่ดูดเลือดเรา หลังจากเลียเลือดออก ก็ปล่อยมือเราออก แล้วถามว่า ไม่เจ็บเลยใช่มั้ย... แล้วก็บอกว่าไม่สงสัยเลยว่าทำไมพวกน้องๆของเขาถึงชอบดูดเลือดของเรานักหนา แล้วก็พูดว่าเพราะเขาเป็นแวมไพร์ เวลาที่เห็นเลือดแล้วไม่เกิดคลั่งขึ้นมามันก็แปลก (แต่แกก็ไม่ดูดเค้าอะ ฮือๆๆๆ ดูดเซ่ๆๆๆๆๆๆๆๆ /ป๊าบบบบบ โดนน้องพีปาใส่หัว) แล้วเราก็ทำหน้ากลัวขึ้นมา แล้วก็บอกว่ารู้นะว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่ แล้วบอกว่าแค่เลือดเราไม่พอให้เขาเกิดคลั่งขึ้นมาหรอก (เหรอ!!) เรย์จิยังพูดอีกว่า แวมไพร์นะ ถ้าไม่อยากดูเลือด ก็จะไม่ดูดหรอก แต่ถ้ามีใจอยากดูดก็จะดูดทันทีแบบไม่ต้องลังเล

    แต่ในทันใดนั้น เรย์จิก็เกิดพูดขึ้นมาว่า "จริงๆแล้วตอนนี้ ผมเกิดอยากดูดเลือดของคุณจนทนไม่ไหวแล้วต่างหากละ!!" หลังจากนั้นเราก็กลัวขึ้นมาแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตูออกทันที แต่ดันเปิดไม่ได้ (กรี๊ดด หนีทำมายยย ให้มานดูดส์ไปเลยๆๆๆๆ ดูดๆๆๆๆ /โครมมม โดนเก้าอี้ทับ) เรย์จิก็หัวเราะแล้วบอกว่าจะหนีเหรอ หนีไม่ได้หรอก ประตูมันล๊อคอยู่ แล้วก็หาว่าเราโง่อีก ที่ไม่รู้ว่ากลอนมันล๊อคเมื่อไหร่

    เรย์จิก็เดินมาหาเราช้าๆ แล้วบอกว่า ไว้ใจได้เลย เขาไม่ทำให้เราเจ็บปวดหรอก แล้วก็ถามว่าจริงๆแล้วถ้าเราฝันร้าย เราจะมาหาเขาที่ห้องนอนของเขาเป็นที่แรกใช่มั้ย แล้วเราก็หนีไปที่อื่น แต่ก็ไม่พ้น เรย์จิเลยถามว่าเราว่า เราอยากให้เขาดูดเลือดเราจากตรงไหน จากคอเหรอ? จากริมฝีปาก จากข้อมือ หรือ จะเป็นจากถ้วยชาละ ?

    พูดไปเรื่อยๆ เราก็ขยับหนีไปเรื่อยๆ เรย์จิก็หัวเราะ แล้วบอกว่า เขาล้อเล่น (ห๊ะะะะ) แถมยังบอกว่าเขาเห็นเราทำท่ากลัวแบบนั้นแล้วน่ารักดี แถมยังบอกว่า เราคิดว่าเขาจะเกิดคลั่งขึ้นมาจริงๆเหรอ หรือว่าเราเกิดต้องการให้เขาดูดเหมือนกับน้องคนอื่นๆที่เคยดูดเราใช่ มั้ย....(โฮกกกกกก บิชจังจริงๆอินางเอกกกก เออ...เรานี่หว่า... - -*)

    หลังจากนั้นเขาก็จะพูดแทงเราไปเรื่อยๆ แล้วเรย์จิก็เทชาลงกับพื้น ให้เราเอาผ้ามาเช็ด เราก็ต้องจำยอมก้มลงเช็ดพื้นให้เรย์จิ (โอ้ย ชุดนอนชั้น...) แล้วเรย์จิก็พูดแทงเราอีกขณะเราเช็ดพื้นให้ แถมยังพูดว่าท่าทางเวลาเราเช็ดพื้นถึงจะดูไม่โปร แต่ก็ไม่เลวเท่าไหร่ (อะไรไม่เลวเท่าไหร่ฟระะะ) แล้วก็ดูเชิญชวนอีกต่างหาก (แกยังไม่เคยเห็นท่าขูดมะพร้าวใช่มั้ยเรย์จิ!?)

    หลังจากนั้นเรย์จิจะให้เรายืนขึ้น แล้วยังสั่งให้เรายืนหลังตรงๆด้วย (โหยยังกะฝึกลูกเสือ) พอเรายืนหลังไม่ตรง ก็ว่าเราว่าไม่มีบุคลิกภาพที่ดีอีก หลังจากนั้นเรย์จิก็จะถามเราว่าเต้นรำเป็นมั้ย เราก็จะบอกว่าไม่เคยเต้น เรย์จิก็จะเย้ยว่าพ่อไม่เคยสอนเลยละสินะ (ลืมไปว่านางเอกมันมีแต่พ่อ- -*) เรย์จิก็เลยบอกว่า ต่อไปนี้อาจจะมีโอกาสไปเต้นบ่อยๆ เรียนรู้ไว้ก็ไม่เสียเปล่า เขาเลยเสนอตัวจะสอนเต้นให้

    หลังจากนั้นเรย์จิก็จะพาเราไปอีกห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องสำหรับเต้นรำ แต่ก่อนเต้นเขาจะให้เราเปลี่ยนชุดก่อน แล้วก็เปลี่ยนมันตรงนั้นหละ เรย์จิก็ใช้คำพูดบังคับเปลี่ยนเสื้อให้เรา (เปลี่ยนเสื้อให้เหมือนใครสักคนนะ....พ่อบ้านเหมือนกันอีก)

    หลังจากนั้นพอเปลี่ยนเสร็จแล้ว เรย์จิก็พาเราไปเต้น ตั้งแต่จังหวะวอลซ์ ไปถึงแทงโก้(แทงโก้รึเปล่านะ ฟังไม่ชัด) จนถึงฉากนี้ ขอบอกว่า นักพากย์อารมณ์ศิลป์จริงๆ พูดเป็นจังหวะมาก อิจิ นิ ซัง อิจิ นิ ซัง ไปเรื่อยๆ เราก็เผลอเหยียบเท้าเรย์จิเข้า เรย์จิก็พูดดูถูกเราอีก แล้วยังบอกว่ารองเท้าเค้าเปื้อนแล้วเนี่ย พูดไปเรื่อยๆ เราก็หน้าซีดไปเรื่อยๆ เรย์จิเลยบอกว่า ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก เขาไม่กรรโชกโฮกฮากเหมือนพวกอายาโตะหรอก อย่างมากที่เขาจะทำคือ....ดึงมือเรามา และ จูบลงกับมือของเรา เท่านั้น....(เอ่อ...จะจุ๊บที่ปากก็ไม่เป็นไรนะตะเอง...)

    หลังจากนั้นเรย์จิจะสังเกตว่าเราเริ่มคลายความตึงเครียดแล้ว จึงเต้นต่อไปเรื่อยๆ แต่คราวนี้ เขากลับพูดว่า เมื่อกี้กินชาเข้าไปได้นิดเดียวเท่านั้น ตอนนี้ก็เลยเริ่มคอแห้งผากเสียแล้ว แค่จินตนาการว่าหากเลือดของเรากระจายเข้าไปในปากของเขาละก็....เริ่มหิวขึ้น มาซะแล้ว ถ้าหากเขาได้ฝังเขี้ยวเข้าไปในคอของเราแล้วดูดเลือดของเรา อาจจะทำให้เขาหายคอแห้งขึ้นมาบ้าง หลังจากนั้นเราก็เผลอสะดุดเท้าเรย์จิข้อเท้าพลิกจนลุกไม่ได้ เรย์จิเลยอาสาพาเราไปส่งที่ห้องนอน.....

    เข้ามาฉากดัมมี่ไมค์แล้วง๊าบบบบ เป็นฉากที่เรย์จิพาเรามาที่ห้องนอนของเขา พอเข้ามาแล้วเขาก็ให้เรานั่งลงกับเตียงของเขา (ไม่ใช่โรงศพเรอะ...) เรย์จิก็จะพูดเราให้เรากลัวอีกเรื่อยๆ แล้วก็จับข้อเท้าเรา เราก็พยายามกระเถิบหนีไม่ยอมให้จับ เรย์จิก็จะหันไปพูดถึงของสะสมที่อยู่ในห้องของเขาเรื่อยๆ หลังจากนั้นเขาจึงค่อยๆเฉลยออกมาว่า ชาที่เราดื่มไปเมื่อครู่ เขาใส่ยาพิษเข้าไปด้วย ทำให้เราหมดแรงง่ายมาก แต่เรย์จิก็บอกว่าล้อเล่นอีก เพราะเขาจะไม่ใช้ยาพิษกับเราอยู่แล้ว

    เราก็เลยถามว่า จะใช้ยาพิษกับใคร เรย์จิเลยบอกว่าเขาจะใช้กับคนที่ไม่ยอมฟังคำสั่งและทำตามกฏของเขา แล้วก็จะเกลียดมาก คนแบบนี้ แต่ไว้ใจได้ เพราะเขาไม่ได้พูดกับเราแน่นอน แล้วก็เปลี่ยนเรื่อง เปลี่ยนเป็นเรื่องที่เขาเลียเลือดเราจากนิ้วเมื่อกี้ เขาบอกว่าเลือดของเราพิเศษ(อีกแล้วเรอะ...สุบารุก็พูดเงี๊ยะ...) แล้วก็ไม่สามารถลืมได้เลย ถ้าหากเลือดของเราเข้าไปในปากของเขาอีกครั้ง

    หลังจากนั้นเขาก็จะให้เรานึกถึงกฏข้อหนึ่งที่เขาเคยบอกเราไป (ข้อไหนฟระ ตรูจำไม่ได้) แต่เราดันบอกเขาว่าจำไม่ได้ เขาจึงบอกว่า กฏนี้ไม่จำเป็นต้องบอกก็รู้เอง แล้วก็ใช้ประโยคกับเราที่ว่า "คุณน่ะ...รู้ตัวว่าคุณมีตัวตนที่จะต้องคุกเข่าลงและก้มศรีษะให้กับผมรึ เปล่าล่ะขอรับ" หลังจากนั้นเรย์จิก็จะนำโซ่มาล่ามที่ขาของเราเพื่อไม่ให้เราหนี  (ไม่รู้ว่าเป็นโซ่รึเปล่านะ หรือกุญแจล๊อคขาไม่รู้ แต่รู้อย่างเดียวมันทำให้เราหนียาก...) เราก็จะเริ่มร้องไห้ เรย์จิก็จะบอกว่าน้ำตาก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก

    จากนั้นเราก็จะพยายามคลานหนีบนพื้น (ไหนๆก็เดินไม่ได้ละนี่...) เรย์จิก็เลยบอกว่า ถ้าอยากหนีก็มาเอากุญแจในมือของเขาไปเปิดสิ เราก็พยายามคว้ากุญแจจากมือของเรย์จิ แต่ก็คว้าไม่ได้ เรย์จิจึงบอกว่า ถึงจะหนีออกไปจากห้องนี้ได้ ก็ไม่มีคนช่วยเราได้หรอก จากนั้นเรย์จิก็เข้ามาจับเราบ้าง เราก็พยายามคว้ากุญแจอีก แล้วก็ดิ้นไปเรื่อยๆ เรย์จิก็เลยบอกว่า ยิ่งเราดิ้น ห้องก็ยิ่งเต็มไปด้วยฝุ่น (เอ่อ...เรย์จิคะ ฝุ่นน่ะมันจับตัวเราแล้วหละ มันไม่กระจายไปทั้งห้องเธอหรอก...)

    แล้วเรย์จิก็จะพูดว่า เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว เพราะเราทำให้เขาโกรธ เราต้องถูกเรย์จิทำโทษ โทษนั้นก็คือการถูกเขาดูดเลือดนั่นเองงงง หลังจากนั้นเรย์จิจะสั่งให้เรายืนขึ้น หลังจากนั้นเรย์จิก็จะพูดดูถูกเราทำให้เราเริ่มโมโหบ้าง และพยายามจะตบหน้าเรย์จิ (แต่ก็ตบไม่ได้เพราะเรย์จิจับไว้) เรย์จิก็เหมือนจะเก็บอารมณ์ไว้ได้อีก ก่อนจะบังคับให้เราพูดว่า "ฉันจะยอมเป็นของท่านเรย์จิ และ มอบเลือดของเราให้เขาซะ" จากนั้นเรย์จิก็จับเรากดลงกับเตียง

    เราก็จะมองเรย์จิแบบกลัวๆเพราะตอนนั้นเรย์จิก็อยู่บนร่างเราแล้ว เรย์จิก็บอกว่าเขาไม่ต้องการจะดูดเลือดเราบนพื้นเพราะไม่อยากให้เสื้อเปื้อน ก่อนที่เขาจะพูดว่าตอนนี้คอแห้งจริงๆแล้ว และ บอกว่าเขาเป็นแวมไพร์ แล้วตอนนี้ก็กระหายจนไม่ไหว แล้วไม่จำเป็นต้องกักเก็บ(อารมณ์)อะไรเอาไว้อีกต่อไปแล้ว เพราะนี่คือบทลงโทษของเรา

    และแล้วเรย์จิก็กัดเราลงกับคอซ้าย กัดไปได้เขาก็เงยหน้าขึ้นมา แล้วตะโกนว่า เลือดของเราเติมเต็มความกระหายให้เขาแล้ว วิเศษจริงๆ !!! (ถึงฉากนี้เราไม่ได้กลัวอะ แต่ขำรุนแรง - -*) แล้วก็หัวเราะๆ แล้วก็ถามเราว่า เวลาที่ถูกเขาดื่มเลือด เลือดของเราไหลเวียนและซึมซับอยู่ในร่างกายของเขา รู้สึกอย่างไรบ้าง แต่เราก็ไม่ตอบ แค่ถูกดูดไปครั้งเดียว ก็นิ่งเสียแล้ว แล้วยังถามเราอีกว่าทนได้แค่นี้เองเหรอ เราก็บอกว่าไม่ใช่ เรย์จิก็บอกว่าเราตอบไม่ตรงกับใจอีก น่าเสียดาย

    แต่เขาเชื่อว่า เราสามารถเติมเต็มให้กับเขาได้แน่ๆ หลังจากนั้นเรย์จิก็หอบหายใจรุนแรงอีกครั้ง แล้วบอกว่า คอแห้งอีกแล้ว (เอ่อ ไม่จำเป็นต้องบอกมั้ง...) ยังงัยเขาก็จะไม่ยอมปล่อยเราไปเด็ดขาด แล้วเสียงนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืนก็ดังขึ้น !!!

    แล้วเรย์จิก็กัดเราอีกครั้งที่คอขวาระหว่างที่นาฬิกามันตีนั่นหละ แล้วเรย์จิก็หัวเราะ และ จบลงด้วยคำว่า "ราตรีนี้ยังอีกยาว (คุ้นๆแหะ เหมือนน้องๆมันจะพูดกันมาก่อนหน้านี้แล้ว) เอาหล่ะ ด้วยเลือดของหญิงสาวอย่างคุณนี้ ช่วยเติมความกระหายให้กับกระผมทีเถอะ" แล้วก็หัวเราะ... จบด้วยเพลงประกอบซีรีย์นี้ (น่าหนวกหู แต่ก็ช่างมันเถอะ ไม่เลวร้ายมากมาย....)


จบแล้วจ้าาาาาาา

 

 

My additional comments ค่อนข้างยาวนะคะ แต่อ่านกันหน่อยก็ดีค่ะ : 

 

หลังจากได้อ่านสปอยจากคนญี่ปุ่น แล้วฟังเรย์จิทั้งแทรคครั้งแรก ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม

จนมากระทั่งนั่งฟังแล้วมารีวิว

เรายังคงสงสัยว่า

"นี่ตกลงมานเป็นพี่ชายของอายาโตะ คานาโตะ ไรโตะ กับ สุบารุจริงๆเหรอเนี่ย

นิสัยตรงกันข้ามกับสี่คนนี้จริงๆ"

สี่หนุ่มที่ว่านี้จะรุนแรงกับเราทั้งการกระทำและึำพูด

แต่เรย์จิแค่แรงกับเราแค่คำพูดเฉยๆ (บางทีก็ชอบล้อเล่นกับเรา)

นับได้ว่าเรย์จิเป็นแวมไพร์ที่มี ความฉลาดทางอารมณ์ สูงมากจริงๆ

ขนาดเราทำแก้วที่รักของเรย์จิแตก ยังไม่โวยวาย แถมยังทำแผลให้เราอีกแหนะ

 

อย่างตอนเหยียบเท้าเรย์จิ เรย์จิก็ไม่้โกรธซะงั้นอะ (แต่พูดเซะเมะใส่)

 

แถมตอนดูดเลือด ยังกัดเรายังกะแวมไพร์(ใน True Blood)แหนะ

 

กัดแล้วแต่ไม่เลีย ไม่สูบแรงๆซะด้วย - -*

 

ซูฮกค่ะะะะะะ จะเจนเทิลแมนไปไหน

 

 

 

แต่อย่าลืมนะคะท่านผู้ชม

 

นี่คือ ซีดีดูดเลือดแบบโค-ตะ-ระซาดิสม์ (ドＳ吸血ＣＤ)

 

เรย์จิคะ...นอกจากชั้นจะมองไม่เห็นความซาดิสม์ของเธอแล้ว

 

เธอยังทำให้ฉันมองว่าเธอเป็นแวมไพร์หัวใจเวอร์จิ้นอีกด้วยค่ะ !!

ต่อไปเราคงจะได้เห็นอนิเมะเรื่องนี้

 

"เรย์จิใส หัวใจเวอร์จิ้น!!"

 

/วิ่งหลบพระบาทาแฟนคลับเรย์จิโดยไว

 

(เอะ...เราก็เป็นสมาชิกแฟนคลับเรย์จิด้วยนี่นา...)

แต่ก็ไม่เชิงว่าเรย์จิจะไม่ซาดิสม์เลยนะ เรย์จิก็มีด้านซาดิสม์เหมือนกัน

 

อย่างตอนเอาโซ่มาล่ามขาเรา แล้วให้เราพยายามคลานหนีไปบนพื้น

 

รวมถึงตอนที่เทชาลงพื้นแล้วให้เราก้มๆเงยๆเช็ดพื้นอะ

 

พอจะจิ้นแววตาเรย์จิได้เลย (มองไรอยู่ฟระห๊ะะะ)

หลายคนสงสัยว่าทำไมเราถึงรีวิวแต่เรย์จิ.....ทั้งๆที่ตัวละครก็มีตั้ง 6 ตัว

จริงๆแล้วเรารีวิวเรย์จิเพราะว่า......

 

จริงๆแล้วก็หลงรักถึงขนาดเกลียดไม่ลงแล้วหละ ถึงแม้ซีดีจะทำให้ผิดหวังก็ตาม....

แต่ไม่เคยถือโทษโกรธเรย์จิ หรือโกรธนักพากย์ นะ ที่ต้องโกรธอะ ไอ่คนเขียนเรื่องต่างหาก...

จริงๆแล้วรีวิวคานาโตะไปแต่มันอยู่ในเฟซบุ๊คค่ะ....ขี้เกียจเอามาลง

 

แล้วเจอกันเอนทรี่หน้าค่าาาาาาาาา