ช่วยอ่านข้อความของเราในตอนจบด้วยนะคะ จุ๊บๆ //โดนถรีบ
ก่อนอ่านรีวิว อย่าลืมอ่านพรีวิวเพื่อทำความรู้จักกับหนุ่มๆกันก่อนนะคร๊า !!!
>> www.online-station.net/news/preview/1405
คำเตือน เนื่องจากเรทดราม่าซีดีเป็น 18+ จึงต้องใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
ปล. เราขอแทนตัวนางเอกเป็นคำว่า “เรา” นะคะ คนอ่านจะได้จิ้นตัวเองไปด้วย 555555+
เรื่องย่อมีอยู่ว่า....
เรา(คนฟัง)เป็นสาวใช้ของบ้าน ฮานาบุสะ ตระกูลเก่าแก่แล้วสูงศักดิ์มากๆ รวยสุดๆ บ้านหลังนี้มีลูกชายทั้งหมด 3 คน ในวันหนึ่ง ก็มีปานแดงรูปดอกไม้ปรากฏขึ้นบนผิวเราถึง 4 รอย !! ซึ่งปานเหล่านี้ เป็นเหมือนคำสาปที่ลงไว้ว่า “เราจะต้องกลายเป็นเจ้าสาวของลูกชายใครคนใดคนหนึ่งในบ้านฮานาบุสะ แล้วเราก็จะต้องเลือกชายหนุ่มคนนั้นมาเป็นเจ้าบ้านฮานาบุสะคนต่อไปผ่านการตัดสินโดยใช้ปานรูปดอกไม้นั้นอีกด้วย (สงสัยละสิ ทำไมมีตั้ง 4 ดอก เพราะว่ารวมหนุ่มอีกคนหนึ่งซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับบ้านฮานาบุสะด้วย) เวลา 4 เดือน เราต้องใช้เวลาอยู่กับชายหนุ่มคนละ 1 เดือน เพื่อทำการคัดเลือก และ พยายามทำให้รอยดอกไม้ของคนนั้นบานและชัดที่สุด เราจะเลือกใคร แล้วสุดท้ายใครจะได้เป็นเจ้าบ้านกัน ??
紅ノ華嫁 弐ノ候補 華房光熙
(Aka no Hanayome Ni no Kouho Hanabusa Kouki)
ให้เสียง Hanabusa Kouki โดย Kazenohiki Hajime(ทาคุมิ ยาสุอากิ)
***แม้จะเป็นการใช้เวลาอยู่กับหนุ่มๆคนละ 1 เดือนแบบเรียงกัน แต่จขบ.คาดว่าเรื่องราวของแต่ละโวลุ่มไม่มีความต่อเนื่องกันและไม่เกี่ยวข้องกันนะคะ เพราะฉะนั้นอย่ากังวลว่านางเอกจะเหลืออะไรให้คนสุดท้ายนะคะ 55555555+
キャラ設定 (สโคปตัวละคร)
พี่ชายคนโต
นิสัยอ่อนโยน
ให้เกียรติผู้หญิง
เคยมีแฟนแล้ว
สงสารตัวเอง
รักนางเอกเหมือนน้องสาว
โฉดเมื่อถึงเวลา
Track 1 初恋の花嫁候補 (ผู้สมัครเจ้าบ้านผู้เป็นรักครั้งแรก)
แทรคเริ่มเมื่อเวลาเที่ยงคืนของวันใหม่ เราเดินไปที่ห้องของโคคิ เพื่อบอกโคคิว่า 1 เดือนได้ผ่านไปแล้ว แล้วต่อไปนี้ก็ถึงเวลาของโคคิที่จะได้ใช้เวลาอยู่กับเราบ้าง แต่โคคิเห็นว่ามันดึกมากแล้ว แถมพรุ่งนี้เขากับเราก็ต้องทำงานอีกด้วย เขาจึงนัดเราให้มาพบเขาอีกทีในวันพรุ่งนี้หลังอาหารค่ำ...
วันถัดมา หลังอาหารค่ำ เราไปที่ห้องของโคคิอีกครั้งตามนัด โคคิเปิดประตูออกมาต้อนรับ และ เชิญเราเข้าไปในห้องพร้อมรินชาให้ แต่เราก็บอกว่าถ้าขืนคนอื่นรู้ว่าเจ้านายรินน้ำชาให้คนใช้คงแย่แน่ แต่โคคิก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะเขาก็ไม่ได้มองว่าเราเป็นคนใช้อยู่แล้ว (โคคิเห็นนางเอกเป็นน้องสาวมาตลอดนะคะ) หลังจากนั้น โคคิก็ถามเราว่า อาการเป็นยังไงบ้าง เพราะเราโดนคำสาปเรื่องปาน (เวลาที่นางเอกเกิดอาการขึ้นมา จะเป็นแบบว่า จะร้อนกายร้อนใจอยากนอนกับผช. อะไรประมาณนี้แหละ) เราเลยบอกว่า อาการก็เป็นบ่อยๆ แต่ก็พอระงับได้ ถ้ากินลูกอมรสแอปเปิ้ลสูตรพิเศษ โคคิก็สงสัยว่ามันได้ผลจริงเหรอ เราก็บอกว่ามันได้ผลเฉพาะเวลาอาการมันไม่หนักมากละนะ หลังจากรินน้ำชาให้แล้ว โคคิจึงเริ่มเข้าเรื่อง เขาบอกว่าเขาได้ลองศึกษาประวัติความเป็นมาของพิธีคัดเลือกเจ้าบ้านคนใหม่ของบ้านฮานาบุสะแล้ว (เพราะบ้านนี้ประวัติยาวนานมาก) แล้วเขาก็ได้เล่าเรื่องที่เขาเคยได้ยินเมื่อตอนเด็กให้เราฟังด้วยว่า.....
“บรรพบุรุษของเขาเคยทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ ก็เลยถูกพระเจ้าลงโทษ แต่บาปที่เขาทำนั้นเป็นบาปหนัก การลงโทษก็เลยตกไปอยู่กับลูกหลานด้วย และ ผลของการลงโทษก็จะซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งบาปได้รับการชำระอย่างสมบูรณ์ แล้วสายเลือดของบ้านฮานาบุสะก็ได้รับผลการลงโทษไปตลอดชั่วลูกสืบหลาน เพราะฉะนั้นหากจะรักใคร ก็ต้องให้ความอ่อนโยนกับคนนั้นด้วย” แต่เพราะมันเป็นแค่เรื่องเล่า ก็เลยไม่รู้ว่าเป็นจริงรึเปล่า ? แถมเรื่องราวก็คงไม่ได้จบแค่นั้น แล้วก็คงจะมีหน้าต่อไป....
แต่ว่า เขาก็เปลี่ยนเรื่อง ไปพูดถึงเรื่องที่เขาค้นคว้ามา แต่แล้วมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้เขารู้เรื่องขึ้นมาเลย เขาจึงขอโทษเราที่ไม่รู้จะหาวิธีแก้คำสาปนี้ยังไง เพราะหากเขาเป็นเราในตอนนี้ก็คงจะยิ้มไม่ออกแน่นอน (แต่ช้านยิ้มออกนะยะ ถ้าฉันมีอาการแบบนี้แล้วมีหนุ่มมาเซอร์วิสชั้น คงปลื้มแย่ 55555+ //พูดอะไรออกไป) นอกจากนั้น เราจะโทษเขาก็ได้ที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ (แต่เราไม่โทษ เพราะมันไม่ใช่ความผิดโคคินี่ฟร่า...) แล้วเขาก็สงสัยว่า ทำไมเราถึงได้ถูกคัดเลือก ทั้งๆที่เขาก็เคยคบผู้หญิงคนอื่นมามากหน้าหลายตา แถมส่วนมากก็เป็นคนที่อายุน้อยกว่าเขาซะด้วย อีกอย่างกับเราแล้ว เขาเคยคิดว่าเราเป็นน้องสาวที่น่ารักของเขา พอเขาต้องมาผูกพันกับเราในฐานะแบบนี้แล้ว มันก็เลยทำให้เขาเกิดเขินอายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
แต่แล้วโคคิก็ตัดบทสนทนาโดยบอกให้เรากลับห้องไปนอน แต่จริงๆแล้วโคคิกับเราควรจะนอนด้วยกันในห้องนี้ แต่อาจจะเป็นเพราะทั้งสองที่รักกันแค่ในฐานะพี่น้อง แต่อยู่ดีๆก็โดนจับมาเข้าหอกัน โคคิก็เลยคิดว่าถ้าเราไม่กลับไปนอนที่ห้อง เขาก็จะไปนอนโซฟาในห้อง และให้เราไปนอนที่เตียงเขา แต่เพราะเราตัดสินใจกลับไปนอนที่ห้อง เขาจึงคิดจะไปส่ง... แต่ทว่าเรากลับหยุดกึ่ก โคคิจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น เราจึงบอกว่าอยากรู้ว่ารอยดอกไม้ของโคคิอยู่ส่วนไหนของร่างกายเรา โคคิจึงให้ดูหลังมือของเขา ซึ่งมีรอยที่ตรงกับ “รอยที่ขาอ่อนข้างซ้ายด้านใน” ของเราเอง (ตอนแรกโคคิไม่กล้าดูเพราะกลัวว่าจะยั้งใจไม่อยู่ถ้าเห็นนางเอกถอดเสื้ออะ เพราะรอย 4 รอยมันอยู่ทั่วตัวนางเอกเลย อิอิ) แต่ทว่าโคคิกลับไม่ดูแล้วเปลี่ยนเรื่อง....
และโคคิก็ได้นึกถึงข้อมูลบางอย่างที่เขาไปค้นคว้ามา นั่นคือคำว่า "หากทำให้ดอกไม้เหี่ยวแห้ง ก็สามารถแก้คำสาปเจ้าสาวสีชาดได้" ซึ่งวิธีทำให้ดอกไม้เหี่ยวแห้ง มีอยู่สองวิธี อันแรกคือ โคคิต้องไม่มีอะไรกับเรา(แต่ถ้าไม่มีอะไรกับเรา เราก็จะต้องทรมานกับอาการที่เราเป็นอยู่ช่วงนี้มากๆ) หรือ อีกทางก็คือ ต้องทำให้ดอกไม้ของโคคิเองสกปรก(ฆ่าโคคิซะ) ซึ่งวิธีแรกตัดออกไปเลยเพราะไม่สามารถทำได้ เพราะฉะนั้นก็เหลือทางออกที่ 2 เท่านั้น แต่เราตกใจมากถึงกับถอยหลัง แต่โคคิบอกว่ามันเป็นวิธีเดียวที่อาจจะแก้คำสาปได้นะ
(ขออธิบายตามที่นังฟ้าใฉเข้าใจนะคะ คือ คำสาปเจ้าสาวสีชาดจะไม่มีวันหายเพราะบาปที่บรรพบุรุษทำยังไม่ได้รับการชำระ แม้พิธีจะสำเร็จ เราก็ยังต้องมีอะไรกับคนที่ได้ขึ้นเป็นเจ้าบ้านฮานาบุสะทุกครั้งที่มีอาการไปจนตลอดชีวิต เท่ากับว่าไม่ได้แก้คำสาปให้บ้านฮานาบุสะ แต่ถ้าจะแก้คำสาปเพื่อไม่ให้ลูกหลานต้องรับช่วงต่อ เราต้องทำให้ดอกไม้เหี่ยวแห้งอย่างเดียวเท่านั้น เราเลยไม่กล้าทำค่ะ)
เราได้แต่ยืนช็อคกับข้อมูลที่โคคิบอก แม้เราอยากจะช่วยแก้คำสาปให้บ้านฮานาบุสะ แต่เราก็ไม่กล้าฆ่าโคคิอยู่ดี (แม้โคคิจะบอกว่าเขาไม่ยึดติดกับลาภยศอยู่แล้วละนะ) ในเมื่อเรายังปฏิเสธลูกเดียว โคคิจึงได้ขอให้เรากลับไปคิดให้ดี แล้วเราก็เดินกลับห้องนอนไปอย่างครุ่นคิด...
Track 2 木漏れ日に揺れる (สั่นไหวใต้ร่มเงาพระอาทิตย์)
วันต่อมา โคคินั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ เราเดินไปหาโคคิ โคคิก็ประหลาดใจ เพราะในตอนกลางวันมิซูโฮะ(น้องคนสุดท้อง)จะชอบกักเราไว้คนเดียว แต่เราก็บอกว่ามิซูโฮะออกไปข้างนอก โคคิจึงชวนเราให้นั่งด้วยกัน เพราะตอนนี้เขาเริ่มอยากจะมีเพื่อนนั่งคุยบ้างแล้ว ทั้งสองจึงนั่งคุยกันเรื่องเมื่อตอนเด็กๆที่ทั้งสองเคยทะเลาะกันเรื่องหนังสือ แล้วเขาก็บอกว่านอกจากเราเขาก็ไม่ค่อยมีใครจะคุยเรื่องหนังสือกับเขาได้เลย โคคิบอกว่าเราโตขึ้นมาก สวยขึ้นอีกต่างหาก ทั้งๆที่เขาคิดว่าเราเป็นน้องสาวตัวเล็กๆที่น่ารักเท่านั้น... แล้วเขาก็ถามเราว่า ความสัมพันธ์ระหว่างน้องสาว กับ ความสัมพันธ์ระหว่างคนสำคัญ มันแตกต่างกันยังไง... แต่แล้วโคคิก็ตัดบทไปโดยอาสาจะไปเติมน้ำชาให้ เพราะเขาอยากจะไปทำใจให้เย็นๆด้วย
ไม่นาน โคคิก็กลับมาพร้อมน้ำชาใหม่ เขาบอกว่ามันคือชาแอปเปิ้ล (เพราะเขาเห็นว่าเรากินแต่ลูกอม เลยอยากจะทำให้สุขภาพดีขึ้นมาบ้าง) ดื่มไป เขาก็ถามเราอีกว่า "แล้วถ้าเขาไม่ใช่คนในบ้านฮานาบุสะ แต่เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาๆละ?" แต่เขาก็ตัดบทไปอีก (อิตานี่ตัดบทบ่อยเกินไปละนะ ตั้งใจจะไปเป็นผู้กำกับเรอะ ค้าททททท ตลอด...) พร้อมลงท้ายแทรคว่า "ขอโทษนะ ฉันพูดอะไรที่มันช่วยไม่ได้อีกแล้ว...."
TRACK 3 救いを夢見て罰に酔う (ทางรอดด้วยความฝัน และ เมามายไปกับการลงโทษ)
ในตอนกลางคืน ที่ห้องของโคคิ โคคิกำลังศึกษาหนังสือประวัติความเป็นมาในอดีตของบ้านฮานาบุสะ แต่มีหลายหน้าที่ตัวหนังสือเบลอจนเขาตีความไม่ออก ในขณะนั้น เราก็ไปถึงห้องของโคคิพอดี แต่โคคิก็กล่าวขอโทษเพราะเขากำลังยุ่งอยู่ จึงให้เราทำอะไรในห้องเขาฆ่าเวลาไปก่อนก็ได้ แต่เพราะมันดึกมากแล้ว โคคิจึงจะพาเราไปส่งที่ห้อง แต่ในขณะที่เดินๆกันอยู่ อาการประหลาดก็เข้าโจมตีเราอีกครั้ง เมื่อเราล้มลง เราที่รู้ดีว่ามันคืออาการอะไรจึงพยายามแกะลูกอมแอปเปิ้ลเข้าปาก แต่เพราะมือสั่นไปหมดจึงทำไม่ได้ดีนัก โคคิจึงช่วยแกะลูกอมป้อนเราให้ เมื่อเรากินเราก็เริ่มอาการดีขึ้นเล็กน้อย โคคิเมื่อเห็นว่าเราอยู่คนเดียวไม่ไหว จึงพาเรากลับไปที่ห้องของเขา.....
โคคิพยุงเรากลับมาถึงห้องเขาแล้ว เขาจะให้เรานั่งลง และขอโทษที่เขาบังอาจแกะกระดุมเสื้อเราเมื่อกี้ เพราะอยากให้เรารู้สึกสบาย ก่อนที่จะโทษตัวเองอีกว่าเขาใช้สติปัญญาของเขาในการช่วยเราไม่ได้เลย แล้วถามเราอีกว่าอาการหายแล้วจริงๆเหรอ เราก็บอกว่าแค่ทุเลาลง แต่อาการไม่ได้เป็นเฉพาะเมื่อกี้เท่านั้น เวลาที่เป็นแต่โคคิไม่ได้สังเกตก็มี
แล้วโคคิก็สังเกตว่าเราตัวสั่นและเริ่มมีเหงื่อ เขาจึงคิดว่าอาการมันยังไม่หายไป เพราะลูกอมแอปเปิ้ลทำได้เพียงแค่ให้อาการทุเลาลงเท่านั้น โคคิจึงตัดสินใจสัมผัสเรา เขาขอให้เราหลับตา และ สัญญาว่าเขาจะไม่ทำให้เราต้องเสื่อมเสียเกียรติแน่นอน เราจึงหลับตา เขาจึงเริ่มใช้มือและริมฝีปากสัมผัสที่คอ หูของเราไปเรื่อยๆ โดยสัญญาว่าจะไม่สร้างรอยอย่างแน่นอน โคคิลามริมฝีปากของตัวเองไปเรื่อยๆจนถึงหลังของเรา(หยึยยย สยิว 55555+) เขากอดเราจากข้างหลัง และ สังเกตว่าแม้จะดูว่าเราตัวใหญ่ขึ้น แต่เวลาสัมผัส ตัวเรากลับเล็กกว่าที่เขาคิด
กอดไปเรื่อยๆ โคคิก็เริ่มสังเกตว่าเราเริ่มใจเย็นลงแล้ว เขาจึงหยุด และ ขอโทษที่เขาสัมผัสเราเยอะไปหน่อย และบอกว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขารับผิดชอบอยู่แล้ว เราจึงไม่ต้องขอโทษเขา และหากเรามีอาการอีก เขาสัญญาว่าจะเขาจะเป็นคนทำให้มันหายไปเอง ไม่ว่าจะต้องเสียสละอะไรก็ตาม หลังจากนั้นเขาจึงจัดการจะไปรินน้ำชาให้เรา เพราะเรายังขยับไม่ได้เพราะเพิ่งหายจากอาการ แต่เราก็ปฏิเสธ แต่โคคิก็บอกแกมบังคับเราว่า เวลาเราอยู่ในห้องนี้ หน้าที่เราไม่ใช่สาวใช้อีกต่อไป แต่เพราะเราคือ ว่าที่เจ้าสาว ของเขา คุยเรื่องชาไปเรื่อยๆ เราก็เริ่มง่วงจึงเผลอนอนหลับไปที่ห้องของโคคิ โดยโคคิสัญญาว่าจะไม่ล่วงเกินเรา....
TRACK 4 花の為に身を捧ぐ (ถวายร่างกายให้เพื่อดอกไม้)
ในคืนต่อมา เราไปช่วยงานโคคิที่ห้อง โคคิก็ชอบบ่นว่าเราช่างดื้อเหลือหลาย ทั้งๆที่สั่งว่าไม่ต้องทำอะไรแล้วแท้ๆ แต่ในขณะนั้น เราก็มีอาการอีกครั้ง (แหม่ หลังๆเป็นบ๊อยยบ่อยนะ) เราทรุดลง โคคิจึงรีบวิ่งเข้ามาหา เขารู้ว่าเราต้องการลูกอม แต่ทว่า เขามีอะไรบางอย่างที่อยากลองพิสูจน์ เขาจึงขอให้เราฟัง และ พูดถึงวันก่อนที่เขาค้นพบวิธีแก้คำสาปบ้านฮานาบุสะ การทำให้เลือดฮานาบุสะในตัวเขาหลั่งไหลนั่นเองเป็นสิ่งที่โคคิต้องการทดลอง แต่เราก็ปฏิเสธลูกเดียว แต่เขาก็พยายามพูดให้เราคล้อยตาม โคคิหยิบมีดขึ้นมาและยัดใส่มือเรา เขาขอโทษเราและขอให้เราแค่ถือมันไว้ก็พอ ก่อนที่เขาจะจับมือเราที่ถือมีดและเฉือนที่ข้อมือของเขา
แต่ทว่าอาการของเราก็ยังไม่ทุเลา แถมเรายังทรมานขึ้นมากกว่าเดิม โคคิจึงคิดว่าคงต้องเฉือนให้ลึกกว่าเดิม แต่เรากลับทนไม่ได้ที่เห็นโคคิเป็นแบบนี้ จึงปามีดทิ้งไป และ พยายามกัดลิ้นตัวเอง เลือดค่อยๆซึมออกมาจากปากของเรา โคคิตกใจและรีบใช้ปากอุดปากของเราไว้ แต่เมื่อจูบไปได้สักพัก โคคิก็เริ่มสังเกตว่าเราอาการดีขึ้น เขาจึงคิดว่าแค่จูบเบาๆก็สามารถลดอาการได้ด้วย และแม้เขาจะกลัวว่าเราจะแปดเปื้อนแต่จนถึงตอนนี้ เขาคงต้องยอม....
ทันใดนั้น ในขณะที่โคคิกำลังจะพูดว่า “ขอโทษนะ” เราก็เริ่มยื่นปากเข้าไปจูบโคคิซะก่อนอย่างเร่าร้อน โคคินึกว่าเรายังไม่หาย จึงจูบเราตอบ จูบไปเรื่อยๆจนอาการประหลาดของเราเริ่มหาย โคคิจึงหยุดและคิดว่าต่อให้เป็นอย่างไร แม้ให้เราหายแค่ชั่วคราวเขาก็จะยอมทำอย่างช่วยไม่ได้ โคคิให้เราไปนอนพักที่เตียงของเขาเพราะเห็นว่าเราเหนื่อยมากแล้ว โคคิพึมพำเบาๆระหว่างที่เราเดินไปนอนด้วยคำว่า “ทำไม.....ต้องเป็นเธอคนนั้น....” ก่อนที่จะจบแทรคไป
TRACK 5 その香りは愛を囁く(เมื่อกลิ่นหอมนั้นกระซิบคำรัก)
ในตอนเช้า เราตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของโคคิ เขาทักทาย และบอกว่าเขานอนไม่ค่อยหลับเมื่อคืน ก็เลยมานั่งจ้องหน้าเราเวลานอน ใบหน้าเราเวลานอนไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากตอนเล็กๆเลย หลังจากโคคิถามอาการของเราที่เป็นเมื่อคืน และเห็นว่าเราไม่เป็นอะไรแล้ว เขาจึงให้เรารีบตื่น แล้วบอกให้เรารีบไปเตรียมตัว เพราะคนที่จะปลุกมิซูโฮะได้ก็คือเราเท่านั้น โดยบอกให้เรามาหาเขาที่ห้องในคืนนี้อีก....
ในตอนกลางคืน เราไปหาโคคิที่ห้องอีก โคคิออกมาต้อนรับอีก (ในคืนนี้คาดว่านางเอกตัดสินใจนอนกับโคคิที่ห้องแล้วนะ อุอิ) โคคิต้องการจะอยู่อีกสักพักเพื่อค้นหาข้อมูล โดยบอกให้เรานั่งเล่นๆหรือนอนรอเขาไปก่อน เราจึงไปจัดน้ำชาให้โคคิ แต่ทันใดนั้น เราก็เผลอทำชาหกเพราะเกิดอาการขึ้นมาอีก โคคิจึงพาเราไปที่เตียง และ ไปจัดเตรียมน้ำยาสำหรับทำลูกอมแก้อาการให้ แต่ทว่าเรากลับอยู่ในอาการที่ดื่มเองไม่ได้ เขาจึงดื่มน้ำยาเข้าปากและป้อนเราทางริมฝีปาก....
แม้อาการเราจะทุเลาลงนิดหน่อย แต่แล้ว มันก็กลับมาอีก โคคิจึงตัดสินใจไปเอามีดมาเฉือนตัวเองอีกครั้ง (เอ่อเอ็งครั้งที่แล้วยังไม่เข็ดเรอะ...) แต่เราก็ห้ามไว้ และบอกว่าเราไม่ต้องการให้เขาเจ็บปวดเพราะเรา แม้อาการเราเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ แต่เรากลับไม่แสดงความเจ็บปวดออกมา และ สัมผัสใบหน้าของโคคิเบาๆ โคคิกลัวใจเขาเตลิดจึงขอร้องเราว่าอย่าทำแบบนี้ เพราะเขาไม่อยากเข้าใจผิด แต่เราไม่สนและโอบกอดเขาไว้ แต่ในขณะนั้น ทิฐิของโคคิก็เริ่มหมดไป ก่อนที่เขาจะกระซิบกับเราเบาๆว่า "ขอโทษนะ หากเขาไม่ทำให้เราแปดเปื้อน เขาก็ช่วยเราไม่ได้" ......
ต่อจากนี้ จะเป็นฉากเอชนะค๊าาาาา เราจะถมเหลืองไว้ อายุไม่ถึง 18 ไม่ควรอ่าน(จะดีกว่า)ค่ะ 555555+
โคคิเข้ามาจูบเราอย่างดูดดื่ม พร้อมเสื้อผ้าที่หลุดออกไป เราก็อายๆ เขาเลยให้เราหลับตาและนับแกะเอา พอตื่นขึ้นมาก็จบแล้ว หลังจากนั้นเขาก็ไปปิดไฟ แต่ก็ปล่อยให้มีแสงไฟสลัวๆเอาไว้เพราะกลัวมองไม่เห็น พอเสื้อหลุดออกไปหมดแล้ว เขาก็บอกว่าถ้าหนาวก็บอกนะ ก่อนที่จะชมว่าผิวของเราสวยและขาวแม้ในที่มืด โคคิก็ถอดเสื้อของเขาออกเช่นกัน เขาขอโทษ และ เริ่มจูบเราอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะลามไปเรื่อยๆตามร่างกาย....
บทรักของทั้งคู่ดำเนินไปเรื่อยๆอย่างเงียบๆและอ่อนโยน แต่ริมฝีปากและจูบของโคคิกลับร้อนแรง พาให้เราเปล่งเสียงออกมาเบาๆ โคคิสังเกตว่าเราไม่ยอมหลับตา เขาจึงพูดกับเราว่า "ถ้างั้นก็ดูผมผู้โสมมเอาไว้นะ" ลมหายใจของโคคิแรงขึ้นเรื่อยๆพร้อมริมฝีปากและลิ้นของเขา เขากระซิบเราโดยบอกว่า ที่เราต้องเป็นแบบนี้ เพราะคำสาป คำสาปเท่านั้น....
โคคิจูบไล่มาเรื่อยๆจนถึงข้างล่าง เขามองเห็นปานดอกไม้ที่ต้นขาด้านในของเรา ก่อนที่จะจูบเลียไปเรื่อยๆ และ เรื่อยๆจนเรากระตุกอย่างรุนแรง โคคิจึงใช้นิ้วของเขาสัมผัสเราแทนปากของเขาบ้าง....
(หลังจากนี้ก็อือม แนะนำให้ฟังกันเองดีกว่านะคะ ฮิฮิ... ส่วนเสียงกรอบแกร๊บระหว่างนั้นก็มันคือ โคมุ ค่ะ 5555+)
หลังจากบทรักจบลงแล้ว โคคิก็รีบสังเกตอาการของเรา อาการของเราที่แสดงออกมาอย่างรุนแรงก็หายไปแล้ว แต่เราเหนื่อยมากก็เลยนอนไปแล้ว โคคิจึงจูบเรา และ อยู่เฝ้าจนเราหลับ.... ก่อนจบแทรคไป โคคิจึงกระซิบกับเราว่า "คงจะดีนะถ้าเธอเป็นเจ้าสาวของฉันคนเดียว"
TRACK 6 紅い菊 (เบญจมาศสีแดง)
ในวันต่อมา เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้ใช้เวลาอยู่กับโคคิแล้ว โคคิจึงขอดูปานดอกไม้ที่ร่างเราอีกครั้ง แม้จะต้องให้เราถอดเสื้อก็ตาม เมื่อโคคิเห็นแล้ว เขาจึงชมว่าผิวของเราสวยจนทำให้ปานดูสวยงามขนาดน่าสะพรึง ก่อนที่โคคิจะสำรวจปานอื่นที่อยู่บนร่างของเราด้วย ทั้ง รูปดอกคิเคียว ทานตะวัน และ ดอกท้อ
โคคิบอกเราว่า แล้วเขาก็ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาได้อ่านมาเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งหมด การที่จะทำให้เราหลุดพ้นจากอาการประหลาดได้ มีวิธีเดียวคือไม่ทำลายมัน แต่ทำให้มันบานเต็มที่นั่นเอง แล้วตอนนี้ปานของเขาบนต้นขาเราก็เบ่งบานมากที่สุดด้วย
โคคิให้เราใส่เสื้อ และ เขาบอกว่าแม้เขาจะไม่มีคุณสมบัติพอจะเป็นเจ้าบ้านที่พร้อมได้ แต่เขาก็จะพยายามทำให้ปานดอกไม้เบ่งบานจนเต็มที่ให้ได้ และ เขาก็ให้ความรักและดูแลเรา ไม่ใช่ในฐานะน้องสาวอีกแล้ว แต่เป็น "เจ้าสาว" ของเขา แล้วโคคิก็ถามว่า ยังจำได้ไหมที่เขาเคยถามเราว่า ความแตกต่างระหว่าง ความสัมพันธ์กับน้องสาว และ กับคนสำคัญ คืออะไร ? เขาจึงเฉลยว่า คนที่เราอยากเห็นรอยยิ้มก็คือ น้องสาว แต่ คนที่เราอยากทำให้เขายิ้มก็คือ คนสำคัญ
เขาบอกว่ามันอาจจะสายไปที่เพิ่งรู้ความแตกต่างของมัน แต่ยังไงเขาก็ยังพูดว่า”รัก”กับเราตอนนี้ไม่ได้เพราะมันเร็วไป แล้วถ้าวันนั้นเขาได้รับตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวแล้ว เขาจะพูดกับเราแน่นอน เพราะฉะนั้นเขาขอให้เรายอมรับว่าเขาเป็นชายคนหนึ่งของเรา แม้จะรวบรัดตัดตอนเกินไปหน่อย แต่เขา....ก็จะไม่ลังเลอีกแล้ว.......
-จบแล้วจ้ะ-
ฝากกันไว้หลังรีวิว :
ชัวร์แล้วว่าเป็น ทคม ยสอก. แน่นอน.... (แต่ฟังแล้วทำให้คิดถึง ชิโมะวาดะ ฮิโรกิซังเลยยยยย แอบเสียดายที่ไม่ใช่เขาอะ...) เมื่อไหร่จะพากย์อีกน้อ แอบชอบเสียงโทนนี้อะ.... ถ้าใครอ่านแล้วทะแม่งๆคิดว่าผิดก็สามารถท้วงได้นะคะ(ช่วยกันทำมาหากิน กรั่กๆๆๆๆๆๆ) ส่วนตัวเราชอบนิสัยของโคคินะ ใจดี อ่อนโยน
ไว้เจอกันอีกทีเมื่อชาติต้องการค่า อย่าลืมติดตามผลงานพรีวิวของเราใน http://lifestyle.online-station.net/otome ด้วยนะคะ
