Sunday, May 18, 2014

[Full Review] Yonshoku no Shihaisha to Hangyaku no Gouka Vol.1 Blue King

เพื่อนๆหลายคนในเฟซเริ่มทักมากันแล้ว ว่าทำไมถึงยังไม่รีวิวดราม่าซีดีใหม่ๆ วันนี้อิชั้นก็เลยมาจัดให้แบบ 18+ กันไปเลย สงสัยเพราะช่วงนี้แบ่งเวลาไปให้งานในเวป OS เยอะจัดก็เลยไม่ค่อยมาอัพบล็อกตัวเองสักเท่าไหร่ แถมช่วงนี้ไฟที่บ้านเดี๋ยวก็รั่ว เดี๋ยวก็ตัด จนบางทีก็ไม่มีไฟมานั่งทำงานล่ะนะ TT

วันนี้เราเอารีวิวดราม่าซีดี 18+ มาฝากกันค่ะ (พรีวิวคลิกที่นี่ค่ะ) เป็นเรื่องของนาฏกรรมการแก้แค้นของนางเอกที่มีต่อกษัตริย์แห่งประเทศมีสีทั้ง 4 คน และนางเอกในซีรีย์นี้มีถึง 4 คนด้วยกัน ! กล่าวคือ Ein, Zwei, Drei และ Vier (เลข 1-4 ในภาษาเยอรมัน) ทั้งหมดได้รับคำสั่งจาก “โอบาบะซามะ” (ท่านแม่เฒ่า) ให้แยกย้ายกันไปแก้แค้นกษัตริย์แห่งประเทศมีสีทั้ง 4 คน เนื่องจากพวกเขาพอขึ้นมาเป็นใหญ่ก็เบียดเบียนคนในประเทศไร้สีของพวกเธอด้วยการฆ่าแกงต่างๆนาๆ ทำให้พวกเธอทนไม่ได้ ต้องลุกขึ้นมาแก้แค้นพวกเขา ด้วยการพาพวกเขาตกสู่ความสุขสุดยอดและลากพวกเขาลงนรกไปพร้อมกับพวกเธอ.....

(แอบรู้สึกว่าเรื่องนี้นังโอบาบะนี่มันช่างเห็นแก่ตัวจริงๆน้อ....ทำแบบนี้ก็เท่ากับขายตัวหลานๆให้กับผู้ชายซัดๆเลย)

โวลุ่มแรกนี้เป็นเรื่องของ Ein(จริงๆแล้วมันก็คือคนฟังนั่นเอง) และ 青の王 (หรือบลูคิง) แห่งประเทศสีน้ำเงินที่ปกคลุมไปด้วยความหนาวเหน็บค่ะ จะเกิดอะไรขึ้นนั้น เราไปอ่านสรุปเนื้อเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ

คำเตือน ดราม่าซีดีเรื่องนี้เต็มไปด้วยฉาก 18+ เพราะฉะนั้นช่วยใช้วิจารณญาณในการอ่านและฟังด้วยนะคะ

4色の支配者と反逆の業火 第一章 青の王
พากย์โดย Teradake Jun (อาเบะ อัตสึชิ)
จัดจำหน่าย : Hitsujigumo
วางจำหน่าย 30 เมษายน พ.ศ.2557
Rate : R-18 (เหมาะสำหรับผู้ฟังอายุ 18 ปีขึ้นไป)
อุปกรณ์เสริม : Dummy Head Microphone

ตัวละคร
Blue King  CV. Teradake Jun
Ein(อัยน์) CV. คนฟัง

ปล. เราขอแทนตัวนางเอกเป็นคำว่า “เรา” นะคะ คนอ่านจะได้จิ้นตัวเองไปด้วย 555555+ และขอเรียก青の王 ว่าบลูคิงแล้วกันนะคะ



Track 1接触 แรกสัมผัส

ที่ประเทศสีน้ำเงิน ในขณะที่รถม้าที่มีบลูคิงนั่งอยู่ข้างในกำลังแล่นไปเรื่อยๆ แต่ก็ต้องหยุดลงด้วยคำสั่งของบลูคิง เขาเรียกเราที่ยืนมองรถม้าของเขาอยู่ บลูคิงถามเราว่าทำไมถึงไม่กลัวเขาเลย เราก็ตอบเขาว่า ก็เราไม่รู้นี่ว่าเขาเป็นใคร แต่บลูคิงก็บอกว่าไม่มีทางหรอก เพราะเขาคือกษัตริย์แห่งประเทศสีน้ำเงิน แต่เราก็ไม่พูดอะไรตอบ เขาจึงบอกว่าที่ลงมาที่เมืองก็เพราะว่า....... แล้วเขาก็บอกคนขับรถม้าว่า “เขาจะเอาคนนี้หละ” แล้วคนของบลูคิงก็เข้ามาลากเราขึ้นไปบนรถม้า เราได้ไปนั่งอยู่กับบลูคิงบนนั้น เราก็ทำท่าเหมือนไม่สบายใจ และพยายามไม่มองหน้าเขา บลูคิงก็จับเราให้หันไปหาเขา แต่เราก็ยังหลบตา บลูคิงหัวเราะ และเข้ามากระซิบกับเราว่า ผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้ ไม่ทราบว่าถูกสร้างมาจากไหนกันนะ... (เอ่อ มันชมนะคะ ชมราวกับว่านังอัยน์นี่สวยยังกะนางฟ้าอะ) และแล้วบลูคิงก็สั่งให้คนขับออกรถ และกลับไปยังปราสาทของเขาซึ่งปกคลุมด้วยน้ำแข็ง.....

Track 2 王の真意 ความนึกคิดของคิง

ในขณะที่รถม้ากำลังแล่นอยู่ บลูคิงก็พูดกับเราว่า จริงๆแล้วเขารู้ว่าเราน่ะเป็นพวกของประเทศไร้สีที่จงใจมาแก้แค้นเขา เพราะสายตาของเราที่บ่งบองได้ถึงความแค้นที่ฝังอยู่ในอก ดังนั้นเขาจึงจงใจเลือกเราให้ไปยังปราสาทกับเขา และ จับเราไปทำเป็นหุ่นจำลอง(Mannequin) เราถามเขาว่า “เขาไม่มีโคโคโระ(จิตใจ)” หรือยังไง ? บลูคิงก็บอกว่า ของแบบนั้นมันไม่มีจริงๆหรอก ที่มีอยู่ในร่างกายของมันคือ “ชินโซว(หัวใจ)” เท่านั้น เพราะเขาจะไม่เชื่อในสิ่งที่ไม่มีตัวตน และ ไม่มีความจำเป็นจะต้องเชื่อ บลูคิงหัวเราะ และบอกว่า “ความรัก” น่ะนะ มันก็แค่ภาพหลอนที่คนงี่เง่าบางคนสร้างขึ้นมาเท่านั้น และเราก็ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก เพราะเรากำลังจะกลายเป็นหุ่นจำลองผู้น่าสงสารในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าแล้ว...

หมายเหตุ : แทรคที่ 2 คาดว่าเป็นแทรคที่บลูคิงพูดกับเราในความนึกคิดของเขามากกว่านะคะ โดยไม่ได้พูดออกมาให้เราฟังแต่อย่างใด ส่วนความแตกต่างระหว่าง กับ 心臓 คือ โคโคโระในที่นี่คือจิตใจ ส่วนชินโซว คือ หัวใจ(ที่เต้นตุบๆอยู่ในร่างกายคนเราน่ะค่ะ)

Track 3 奉仕と永遠の命 การรับใช้และชีวิตนิรันดร

เมื่อเรามาถึงปราสาทแล้ว บลูคิงก็พาเราไปยังห้องแห่งหนึ่ง ในขณะที่กำลังเดินไปเขาก็พูดกับเราว่า ตั้งแต่ที่เราขึ้นรถม้ามา เรายังไม่พูดอะไรกับเขาสักคำเลยนะ หรือว่าเราไม่ได้พกปากมาล่ะ.... (ปากอะพกมาแต่ xxx ท่านละมั้งงง กรั่กๆๆๆ) บลูคิงบอกว่าเขาน่ะชอบดูผู้หญิงที่ทำหน้าหวาดกลัวเขาที่สุดเลยหละ อย่างไรก็ตามเขาก็ยังอยากจะได้ยินเสียงของเราละนะ แต่เพราะเรายังเงียบอยู่เขาจึงตัดบทโดยการบอกว่า งั้นก็ไม่เป็นไร เพราะถ้าเรากลายเป็นหุ่นจำลองแล้วเราก็จะพูดไม่ได้อยู่ดี จะเดินหรือขยับไม่ได้ และจะปิดตาไม่ได้เหมือนกับที่ทำอยู่ บลูคิงบอกว่าเขาน่ะหลงรักร่างกายที่งดงามเพียงแต่เท่านั้น เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเสียง หรือ หัวใจของเราก็ตาม (แหม่ ท่อนนี้อาเบะซังทำเสียงเซะซี่มากอะ แอ่กกกก)

บลูคิงเปิดประตูห้องๆหนึ่งขึ้นมา และบอกว่าห้องนี้เป็นห้องที่จัดไว้สำหรับสาวๆที่ถูกพาตัวมาจากในเมืองทุกเดือน และทำให้เป็นหุ่นจำลองทั้งเป็น ส่วนห้องข้างๆ เป็นห้องที่เขาเก็บสะสมหุ่นจำลองที่ทำจากสาวๆจากประเทศไร้สีเอาไว้ เขาหันมาถามเราว่า เรารู้จักประชาชนไร้สีหรือไม่ ? และสรุปเองว่าเราคงไม่มีทางที่จะไม่รู้จัก เราก็เริ่มทำหน้าหวาดกลัวอีกครั้ง บลูคิงจึงพูดว่า ถ้าเรากลัวนัก ก็คุกเข่าลงและอ้อนวอนขอความปราณีจากเขาสิ เพราะเขาชอบภาพของคนที่มาสยบแทบเท้าเขามากๆ แต่เราก็ไม่คุกเข่า และ ยังยืนเฉย เขาจึงบอกว่าเขาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงไม่น่ารักแบบเราเป็นครั้งแรกเลยนะ จากนั้นเขาก็ดึงเราไปยังอีกห้องหนึ่งทันทีเพื่อเตรียมตัวสำหรับการกลายเป็นหุ่นจำลอง

เมื่อมาถึงอีกห้อง ห้องนี้เป็นห้องน้ำขนาดใหญ่(คาดว่าเป็นห้องน้ำ) บลูคิงสั่งเราให้ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด และชำระล้างร่างกายให้หมดจด เรารีบถอดเสื้อออกทั้งหมดตามคำสั่ง และ ตรงไปยังที่อาบน้ำเพื่อชำระร่างกายทันที บลูคิงสั่งให้เราขัดสีฉวีวรรณร่างกายของตัวเองให้มากยิ่งขึ้น หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เขาจึงสั่งเราให้เช็ดตัวและเดินไปหาเขา บลูคิงจ้องไปที่ผิวของเราที่ขาวยิ่งกว่าใครคนไหนที่เขาเคยพบเห็น จากนั้นเขาก็ชมร่างกายที่เขาคิดว่าสวยงามไปสักพัก พร้อมทั้งสัมผัสร่างกายที่เปลือยเปล่าของเราไปด้วย

(ต่อจากนี้เป็นฉาก 18+ ค่ะ เพราะฉะนั้นขอทำการถมขาว คนที่อยากอ่านก็แบล๊คคุมกันเอาเองนะคะ อิอิ)

และแล้วเราก็บอกกับบลูคิงว่าการที่เราได้มาสัมผัสเขาแบบนี้มันช่างเหมือนกับความฝันเหลือเกิน บลูคิงหัวเราะ เขาบอกกับเราว่าเขาก็เพิ่งได้รู้นี่หละว่าเราเป็นผู้หญิงแปลกประหลาดที่เขาไม่เคยพบเจอจริงๆ ในขณะที่คนอื่นก็ต่างเกรงกลัวเขาทั้งนั้น (นั่น....นังอัยน์เริ่มแผนของเธอละ 5555) หลังจากนั้น บลูคิงก็ปล่อยให้เราสัมผัสเขาตามใจต้องการ หรือ คาดหวังได้ หลังจากนั้นเราก็เริ่มจับร่างกายของเขาออกมาและเริ่มเล้าโลมเรื่อยๆ บลูคิงครางไปหัวเราะไป เขาไม่คิดเลยว่าเราจะทำเก่งขนาดนี้ เก่งถึงขนาดเขาเริ่มไม่อยากจะจับเราไปทำเป็นหุ่นเสียแล้ว ในที่สุดบลูคิงก็ทนไม่ไหวและปลดปล่อยออกมา และลงท้ายแทรคด้วยคำสั่งให้เราไปล้างปากและมืออีกรอบให้เรียบร้อย เพราะการที่เขาปลดปล่อยออกมาก็คือการสนองความต้องการของเราแล้ว......

Track 4 氷と蝋 น้ำแข็งและขี้ผึ้ง

เราเริ่มสั่นด้วยความหนาว บลูคิงจึงบอกให้เราเริ่มจุ่มตัวลงในอ่างที่มีขี้ผึ้งอยู่เต็มไปหมด เพราะความร้อนของขี้ผึ้งอาจจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาก็ได้ เราก็ลงไปแต่ก็ชักกลัวๆเพราะมันร้อนเกินมนุษย์อย่างเราจะทนไหว แต่ถึงเราร้อนแต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา บลูคิงสั่งให้จุ่มตัวเองลงไปในขี้ผึ้งให้มากขึ้น (ช่วงนี้เหมือนกับคันโน่จิคังเลยแหะ....สมกับเป็นเมฆแกะ....) เขาบอกว่าตอนนี้ความร้อนอาจจะกระจายไปทั่วตัวของเราแล้วก็ได้ ทั้งไหปลาร้า หน้าอก ลงไปถึงร่างกายส่วนล่าง และบอกว่า ผู้หญิงทุกคนที่ลงมาอยู่ในนี้ก็เป็นแบบนี้กันทุกคน

บลูคิงยังพูดอีกว่าทุกคนน่ะต้องขอบคุณความร้อนจากขี้ผึ้งนี่ เพราะประเทศที่ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งมันหนาวเหน็บเกินทน เราสมควรจะขอบคุณที่ได้รับการคัดเลือกจากเขามากกว่า บลูคิงไม่เคยเชื่อใจใครเลย รวมถึงเราด้วย แต่ถ้าเรากลายเป็นหุ่นจำลองแล้ว เขาก็อาจจะเชื่อใจเราขึ้นมาก็ได้ เพราะ พวกหุ่นจำลองไม่เคยทรยศเขาเลย เขารักและจะชอบแต่รูปรสเพียงเท่านั้น (ไม่เคยมีความรักในหัวใจนั่นเอง แบบนี้สงสัยต้องจับสาปเป็นเจ้าชายอสูรซักแปป 5555+) 

เราแช่ขี้ผึ้งไปสักพักก็เริ่มดิ้นเพราะร้อน บลูคิงเริ่มสังเกตเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของเราก็สั่งให้เราขึ้นจากอ่างขี้ผึ้งได้ เมื่อเราขึ้นมาแล้ว บลูคิงสังเกตขี้ผึ้งที่ห่อหุ้มร่างกายของเรา เขาพอใจกับผลงานของเขาอย่างมาก เราพยายามขยับร่างแต่เขาหยุดเอาไว้ และให้เรายืนอยู่สักพัก เพื่อไม่ให้ขี้ผึ้งพังไปเสียก่อน

สักพักหนึ่ง เพื่อขี้ผึ้งเข้าที่ บลูคิงจึงเข้ามาฉีกขี้ผึ้งบนร่างกายของเราออก (อ้าว ฉีกทำแป๊ะไรฟระ....) ฉีกไปเรื่อยๆเราก็ขยับอีก เพราะเริ่มรู้สึกถึงความจั๊กจี๋จากสัมผัสของบลูคิง บลูคิงเริ่มสังเกตถึงสีผิวของเราที่เริ่มแดงระเรื่อ และ เราก็ขอให้เขาสัมผัสเรามากขึ้นไปอีก เขาจึงได้ใจและใช้มือสัมผัสร่างของเรา ระหว่างที่ฉีกขี้ผึ้งออกไปด้วยทีละส่วน ก่อนที่จะลงท้ายแทรคด้วยคำถามที่ว่า....อยากจะให้สัมผัสที่ไหนอีก ?

(แทรค 5 ติดเรทอีกแล้วค่ะ ถมขาวตามเคย กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆ)

Track 5 無垢と穢れ สิ่งบริสุทธิ์และสิ่งต้องห้าม

บลูคิงสัมผัสร่างกายของเราต่อไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่จุดอ่อนไหวของเรา เขาเริ่มสังเกตว่าเราเริ่มมีความต้องการขึ้นมาแล้ว เขาจึงถือวิสาสะสอดนิ้วของเขาเข้าไป เขายิ่งขยับนิ้ว เราก็ยิ่งครางแทนความเจ็บ และบลูคิงก็แกล้งถามเราว่า “เจ้าน่ะคงไม่ใช่สาวบริสุทธิ์สินะ” (อ๊ากกกกกกก //คนรีวิว) เขาหัวเราะอีกครั้ง ก่อนที่จะหมุนนิ้วไปเรื่อยๆ เราเริ่มหายใจระรัวและรัดนิ้วเขาแน่น....

แต่สักพัก เราก็หันไปจับร่างกายของเขาบ้าง บลูคิงตกใจ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน แม้ปากจะห้ามมากแค่ไหน จนกระทั่งเราผลักเขาลงกับพื้น บลูคิงเปิดปากโวยวาย แต่ไม่ทันจะโวย เราก็ขึ้นไปอยู่บนร่างเขาเสียแล้ว บลูคิงจึงถามว่า ตกลงว่าเรามาอยู่ที่นี่และทำทุกอย่างเพื่อจะมีอะไรกับเขาอย่างเดียวใช่ไหม ? แต่ไม่ทันพูดอะไรต่อเราก็เริ่มขยับไปเรื่อยๆ และแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่เมื่อใกล้จะถึงจุดหมาย บลูคิงก็เริ่มต่อต้านตัวเองด้วยการผลักเราออก !! เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแค่เด็กตัวเล็กๆแบบเราถึงได้มีผลต่อตัวเขาขนาดนี้ บลูคิงรีบตัดบททุกอย่าง และบอกว่าถึงเราจะทำเขาแบบนี้แต่เราก็จะไม่มีทางปล่อยเราไปไหนหรอก และก็เดินตึงตังออกจากห้องไปพร้อมประตูที่ปิดลงดังปัง

Track 6 傀儡へ สู่การเป็นหุ่น

ในคืนหนึ่ง ขณะที่เราอยู่คนเดียว บลูคิงก็เดินเข้ามา และ ยื่นผ้าห่มมาคลุมร่างกายที่เปลือยเปล่าให้กับเรา และบอกว่าต่อไปนี้เราจะกลายเป็นหุ่นจำลองแล้ว เขาจะไม่มีการให้กินอาหาร หรือ ใส่เสื้อผ้าใดๆทั้งสิ้น ก่อนที่จะตบท้ายว่า เราจะต้องมาชำระร่างกายที่ห้องอาบน้ำทุกวันนับจากนี้.... (นั่นหมายถึงว่าเราต้องมาเซอร์วิสบลูคิงทุกวันน่ะหละ เรื่องของเรื่อง อิอิ)

Track 7 愉悦の翻弄と王の恐れ การปลดปล่อยความยินดี และ ความกลัวของคิง

หลังการชำระร่างกาย เราจะต้องมาเซอร์วิสบลูคิงทุกวัน (เนื่องจากไม่ได้กินอาหารเลยต้องกินบลูคิงแทนนะคะ 5555+) บลูคิงร้องครางด้วยความสุขสมเรื่อยๆ และบอกให้เราพอเรื่อยๆ เขาก็บอกว่าเขาอร่อยมากเลยหรือยังไง

หลังจากนั้นบลูคิงก็ให้เราหยุดเซอร์วิสเขาได้ และ เงยหน้ามองเขา เขาสังเกตเห็นรอยติดอยู่ที่ปากของเรา มันช่างดูน่าสกปรก และสมกับเป็น” คนในประเทศไร้สี” แต่เมื่อเราได้ยินเราก็ตกใจและถอยออก เมื่อเห็นว่าบลูคิงรู้แล้วว่าเราเป็นคนจากประเทศไร้สีที่ยังมีชีวิตอยู่ บลูคิงบอกว่า เขารู้นานแล้วว่าเราเป็นใคร และ เพราะรู้นี่เอง จึงทำให้เขาเลือกเราในวันนั้น แต่ถ้าเกิดเขาโกรธขึ้นมา ก็คงจะไม่มีนาฏกรรมการแก้แค้นเกิดขึ้นแน่ๆ

และบลูคิงก็ถามเราว่า แล้วเมื่อไหร่เราจะเริ่มแก้แค้นเสียที เพราะคนที่ฆ่าเพื่อน ฆ่าคนสำคัญของเรา ก็คือเขาเอง จึงไม่แปลกที่เกลียดเขามากขนาดนี้ และบลูคิงก็เริ่มบังคับให้เราฆ่าเขา โดยการจับมือเราไปบีบคอของเขาบ้าง แต่เราก็ไม่ทำ และบอกว่าการแก้แค้นเพิ่งจะเริ่มต้นนี่เอง บลูคิงหัวเราะ และถามว่า “หรือว่าการชำระร่างกายให้สะอาดและคอยเซอร์วิสเขาคือการแก้แค้นหละ ?” บลูคิงมองตาของเรา ตาที่เปล่งไปด้วยแสงสว่างที่เข้มแข็ง ทำให้เขาคิดว่ามันไม่ใช่ดวงตาที่เปี่ยมด้วยแค้นจริงๆ แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็เดาออกว่าเรามาที่นี่เพราะความแค้นแน่นอน จึงสั่งเราให้จัดการฆ่าเขาซะดีๆดีกว่า...... (อ้าว เกิดอยากตายขึ้นมาแล้วรึไง....)

Track 8 愛と死 ความรักและความตาย

แต่ในเมื่อเรายังไม่ฆ่าเขาเสียที บลูคิงก็หัวเราะออกมาอีก และบอกว่า มันน่าแปลกจริงๆที่ผู้หญิงอย่างเราไม่น่าจะฆ่าเขาได้ แต่ว่าเมื่อมองลึกเข้าไปในตา ก็เหมือนจะมีดาบออกมาแทงไปถึงหัวใจเขาได้.... ช่างน่ากลัวจริงๆ แล้วเขาก็จูบเราเพื่อหว่านล้อมให้เราฆ่าเขาเสียที ไม่ว่าจะเป็นการจับมือเราไปทาบไว้กับหัวใจของเขาที่กำลังเต้นแรง เมื่อถอนจูบออก เขาจึงถามเราว่า ตอนนี้ดวงตาของเราเปียกปอนไปด้วยความต้องการ หรือว่า ดวงตาของเรากำลังบ้าคลั่งไปด้วยความต้องการจะแก้แค้น และต่อให้ขนาดไหนก็ตาม เขาก็จะมอบร่างนี่ที่ไร้เดียงสาของเขาให้กับเรา และหัวเราะออกมาอีกครั้ง

(ฉากต่อไปนี้เรทอีกแล้วค่ะ แต่เป็นฉากสำคัญที่สุดในเรื่อง เพราะฉะนั้นอย่าลืมแบล๊คคุมกันด้วยนะคะ)

แต่ในขณะนั้น เราก็เข้ามาจับเขากดลงไป และ ขึ้นไปอยู่บนร่างของเขาอีกครั้ง บลูคิงจึงบอกให้เราฆ่าเขาให้จริงจังเสียที เพราะที่เรามาเพราะต้องการฆ่าเขาไม่ใช่หรือไง...? แต่เราก็ไม่ฟังและสอดใส่ร่างกายของเขาเข้าไปในร่างของเราอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง และขยับขึ้นลงอย่างช่ำชอง บลูคิงไม่อาจจะขัดขืนได้ แต่ก็ยังไม่เข้าใจการกระทำของเรา ขยับได้สักพัก บลูคิงก็สังเกตถึงใบหน้าที่กำลังร้องไห้ของเรา รวมถึงน้ำตาที่ไหลออกมา บลูคิงได้แต่ถามว่าทำไม และ พยายามเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาของเรา

หลังจากนั้นเราจึงล้มลงกอดบลูคิงที่ยังงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บลูคิงก็ยังถามว่าจะกอดเขาที่เราเกลียดทำไมกัน หรือว่าต้องการจะหลอกล่อให้เขาสับสนแล้วค่อยฆ่ากันละ ? ทั้งๆที่ความรักมันเป็นภาพหลอนแท้ๆ ไม่ว่าจะเป็นทั้งความต้องการทางเพศหรืออะไร มันก็เป็นแค่จินตนาการที่สร้างขึ้นมาแท้ๆ เราจึงก้มลงจูบบลูคิงอีกครั้ง และขยับร่างกายของเราต่อไป เรายังคงหลั่งน้ำตาด้วยความเจ็บปวดในหัวใจต่อไป และเริ่มทำให้บลูคิงเริ่มรู้สึกเจ็บปวดบ้างแล้ว

สุดท้ายเราจึงเฉลยให้บลูคิงรู้ว่าจริงๆแล้วร่างกายของเราโดนคำสาปเอาไว้ หากมีอะไรกับผู้ชายที่ตัวเองรักเมื่อใด ทั้งสองคนจะตายจะตกนรกไปด้วยกัน บลูคิงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ถึงแม้ตอนแรกบลูคิงจะขอร้องให้เราหยุด แต่เมื่อเราขยับไปเรื่อยๆ เขาก็ยิ่งบ้าคลั่งขึ้นไปเรื่อยจากความรู้สึกดีนั้น และมันทำให้เขาเริ่มรู้ตัวว่าเขาก็รักเราเช่นกัน ความรักที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลย มันทำให้เขาตกลงใจจะตายและตกนรกลงไปพร้อมกับเรา ความคิดนั้นทำให้เขานึกถึงชาวประเทศไร้สีที่เขาลงมือสังหารไป ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะมีหัวใจที่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนกับที่เขาเป็นตอนนี้ 

บลูคิงเริ่มเมามันส์ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับความรู้สึกสุขที่พุ่งขึ้นไปเรื่อยๆ เขากอดและจูบเราและพลางนึกถึงแต่ใบหน้าของคนที่เขาฆ่าไป พร้อมทั้งรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ทำแม้แต่จะถามชื่อของเรารวมถึงคำขอโทษที่มีให้กับเราอีกด้วย.....

และแทรคก็จบลงด้วย ลมหายใจของเขาและเราที่เริ่มหมดไป..........

สรุปเนื้อเรื่องจบแล้วค่ะ เออน้ำเยอะไปหน่อยนะ แต่ว่าก็ถือว่าได้อ่านฟิคแล้วกันเนอะ 5555555+

รีวิวเสร็จ ก็ให้คะแนนดราม่าซีดีแผ่นนี้กันดีกว่า

ซิเนริโอ้ เต็ม 10 ให้ 9 ค่ะ
= เราว่าเรื่องยังแอบคลุมเครือไปนิดนะ เราว่าบลูคิงใจง่ายเกินไป แค่นางเอกเซอร์วิสใส่นิดหน่อยก็รักเลยเหรอ แล้วทำไมตอนแทรค 5 ต้องขัดขืนด้วยหว่า.... เออแปลกดี อยากให้ทำเป็นเกมมากอะ

คนพากย์ เต็ม 10 ให้ 11 ค่ะ (ห๊ะ)
= ไม่เคยฟังอาเบะซังพากย์อะไรขนาดนี้ หึหึ ต้องให้คะแนนเยอะๆหน่อย เกินลิมิต ขอให้อาเบะซังพากย์อีกนะคะ จะรอดูดส์ (?) ค่ะ 5555555+

ความดราม่า เต็ม 10 ให้ 10 ค่ะ
= เนื้อเรื่องของเมฆแกะถึงจะคลุมเครือเยอะ แต่ดราม่าเข้มข้นมากอะ สมกับเป็นเมฆแกะจริงๆ.... ดราม่าจนทำปวดหัวเลย

ความเอโร เต็ม 10 ให้ 9.5 ค่ะ
= แอบรู้สึกว่าเอโรก็แซมๆอยู่ในหลายแทรคนะ จริงๆอยากให้มารวมกันมากกว่า จะได้ยาวๆ(เหมือนแทรค 8) หน่อย แต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบนะ แอบรู้สึกว่าฉากเอโรยังดีกว่านางพญาผึ้งมาก....

ราคาและความเหมาะสม เต็ม 10 ให้ 9.5 ค่ะ
= เนื้อเรื่องไม่สั้นไม่ยาวเกินไป แต่บางแทรคก็สั้นซะแหม..... ส่วนราคา 2160 เยน ก็เป็นราคาดราม่าซีดีใช้ดัมมี่ไมค์อัดเสียงทั่วไปก็โอเคนะ ไม่ได้คิดว่ามันแพงไปหรือยังไง

จะจบแล้วอ่านอีกนิดนะคะ.....
ถ้าเราแปลตรงไหนผิดก็สามารถทักท้วงได้นะคะ ช่วยกันทำมาหากิน 5555555+ ถ้าการแปลของเราทำให้ใครไม่พอใจก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ เราแปลจากในซีดีทีละแทรค อาจจะไม่ได้ลอกคำพูดมาทั้งหมด แต่ก็คิดว่าถ้าจะให้ดีเพื่อนๆต้องลองฟังก่อนซักรอบแล้วอ่านรีวิวนี้ประกอบค่ะ อาจจะเข้าใจอะไรได้มากขึ้นกว่าการอ่านรีวิวนี้ก่อนแล้วไปฟังนะคะ....

แล้วเจอกันเอนทรี่หน้าค่ะ...

No comments:

Post a Comment