[Review Drama CD] Vanquish Brothers 1st Night Nobunaga

- พูดคุยก่อนรีวิวกันหน่อยนะคะ -
ช่วยอ่านข้อความของเราในตอนจบด้วยนะคะ จุ๊บๆ //โดนถรีบ

[Drama CD] Vanquish Brothers 第壱夜 ノブナガ
CV. ชิมาซากิ โนบุนางะ
Release Date : 30 October 2013
ผลิตโดย : Rejet
Rate : ไม่จำกัดอายุ (แต่ตอนนี้คนรีวิวแนะนำสำหรับคนอายุ 18 ปีขึ้นไปฟังนะคะ...)
อุปกรณ์เสริม : Dummy Head Microphone

ตัวละคร
Nobunaga  CV. Shimazaki Nobunaga (พี่ชายคนโตของบ้าน โดะเอส คิจิคุ(โฉด) สั่งสอน)
นางเอก เป็นเจ้าหญิงที่ต้องมอบคืนแรกให้หนุ่มคนไหนสักคน CV. คนฟัง

ปล. เราขอแทนตัวนางเอกเป็นคำว่า “เรา” นะคะ คนอ่านจะได้จิ้นตัวเองไปด้วย 555555+ ส่วนโนบุนางะ เราอาจจะเรียกว่า “โนบุนางะ” บ้าง “โนบุ” บ้าง แต่เป็นคนเดียวกันนะคะ

Track 1 天下無敵 Prologue

แทรคเริ่มขึ้นในขณะที่เรากำลังจะกลับบ้าน เราก็ถูกฉุดโดยชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่ง แต่แล้วก็มีชายอีกคนปรากฏตัวขึ้น เขาเดินเข้ามาถามแบบทำเท่ห์ว่า “ต้องการอะไรจากเธอคนนั้น” และเขาก็สังเกตว่าคนพวกนั้นไม่ใช่นักเรียนโรงเรียนเดียวกับเขาด้วย เขากำลังจะถามชื่อของคนพวกนั้น แต่แล้วเขาก็หยุดและบอกว่าไม่จำเป็นต้องถามแล้ว เพราะว่าพวกนั้นก็คงเป็นพวกดักฉุดผู้หญิงในที่ๆไม่มีคนนั่นเอง เขายังพูดกับคนพวกนั้นอีกว่า ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงไม่ห้าม แต่เพราะเป็นเรา เขาจะไม่ยอมยกให้เด็ดขาด พวกนั้นจึงถามชายหนุ่มว่า “แกละเป็นใคร ?” แต่เขาก็ไม่ยอมตอบ และ ย้ำว่าเราเป็น ผู้หญิง ของเขา ถ้ายุ่งกับเราละอย่าหาว่าเขาไม่เตือน

แต่แล้วพวกนั้นก็ไม่ยอมปล่อยเรา ชายหนุ่มจึงคิดว่า คงอยากเจ็บตัวกันมากสินะ และ บอกว่าพวกนั้นก็แค่แมลงรำคาญเท่านั้น เขาคนเดียวก็ถล่มได้ทั้งกลุ่ม และการต่อสู้กันก็เริ่มขึ้น โดยเขาใช้หมัดเข่าศอกล้มคนพวกนั้นจนหมด เขายังจะพูดได้อีกว่าฝีมือของคนพวกนั้นกับเขายังห่างกันนัก เหลือเพียงแต่คนที่ยังจับแขนเราอยู่เท่านั้น ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหาเขา และบอกว่า อย่ามาเสียเวลากับเขาเลย และบังคับให้เขาปล่อยเรา (แทรคนี้โนบุจะพล่ามเยอะมาก แต่เนื้อหาก็ออกแนวสวมวิญญาณโนบุนางะ(เซ็งโกคุ)อยู่นั่นแล)

แต่แล้วคนที่จับแขนเราอยู่ก็จุดไฟขึ้นมา และบอกว่าถ้าเขาก้าวเข้ามาอีกเขาจะเผาเราจริงๆด้วย ชายหนุ่มจึงชักดาบออกมา และบอกว่าจะเผาเราก็เผาไปเลย (ป๊าดดดดด) แต่ว่าถ้าเผาเรา เขาก็จะฆ่าทิ้งพร้อมสาปแช่ง โทษฐานที่มาทำลายของของเขา ทำให้อีกฝ่ายชักจะลังเล(สงสัยจะกลัวดาบ เพราะในปัจจุบันเขาไม่พกดาบกันแล้ว) แต่แล้ว ชัยชนะก็เป็นของชายหนุ่มจนได้ หลังจากที่สู้กันได้อยู่สักพัก จนอีกฝ่ายวิ่งหนีไป

เมื่อคนกลุ่มนั้นหนีกันไปหมดแล้ว โนบุนางะก็เก็บดาบไป เขาก็บ่นว่าคนพวกนี้ก็ได้แค่กร่างหลอกฉุดสาวไปวันๆเท่านั้น ก่อนที่เขาจะหันมาหาเราที่ยังอึ้งทำอะไรไม่ถูก เขาบอกให้เราเงียบและตามเขามาเฉยๆก็พอ เพราะเราเป็นสมบัติของเขา เขาจะทำอย่างไรกับเราย่อมได้ สุดท้ายเขาก็พาเราไปยัง........

Track 2 開物成務 เริ่มพิธี

โนบุนางะพาเรากลับมายังบ้านของเขา เรายังยืนลังเลอยู่หน้าห้องนอน  โนบุนางะจึงดึงเราเข้าไป และถามว่า กลัวการได้อยู่กับเขาสองต่อสองมากเลยหรือไง ? เราก็สังเกตว่าทำไมมันมีชุดกิโมโน (ไว้สำหรับแต่งงาน?)อยู่ในห้องนั้นด้วย เขาจึงถามเรากลับว่า “จำไม่ได้หรอกหรอ เรื่องที่เธอต้องมอบคืนแรกของเธอให้ฉัน” จริงๆแล้วเขาต้องเป็นคนพาเรามาและให้เราเลือกหนึ่งในพี่น้องของเขาที่จะได้คืนแรกของเราไป แต่ว่า... เขานี่เองที่จะเป็น”ผู้ชาย”คนแรกของเรา พวกน้องชายของเขาไม่มีใครที่เหมาะกับเราสักคนหรอก (บังคับชัดๆนี่หว่า....) และเขาก็กล่าวเริ่มพิธี แล้วบอกว่าเราร้องเรียกในใจอยู่แล้วใช่ไหมละว่าให้ทำเร็วๆ โนบุนางะเตือนเราอีกว่า “ห้ามขัดขืนเด็ดขาด ถ้าขัดขืนชั้นจะใช้ดาบของฉันทำให้เธอขยับไม่ได้ตลอดชีวิตเลย...” ซึ่งสิ่งสำคัญของเขาคือการมีชีวิตอยู่ของเราเท่านั้น (หมายถึงว่าถ้าชั้นฆ่าเธอทิ้งแล้วฉันก็จะฆ่าตัวตายตาม จะได้ไปเจอกันในนรกต่อ 5555+)

และแล้วโนบุก็ออกคำสั่งให้เราไปนอนบนเตียง และบอกว่าเขาพูดอะไรเราต้องทำตามทันที เพราะทุกอย่างเป็น”คำสั่ง”ที่เราต้องทำตาม แต่เราก็ยังขยับตัวอยู่ โนบุจึงนึกว่าเราจะพยายามหนี เขาจึงชักดาบออกมาเล็กน้อย แต่เราก็แก้ตัวว่าเป็นแค่ ”จะถามว่าเราต้องทำยังไงบ้าง” เขาจึงบอกว่าเราไม่จำเป็นต้องใช้คำพูด แต่ต้องใช้ “ท่าที(ร่างกาย)” เท่านั้น หลังจากนั้นโนบุนางะก็ให้เราหันไปหาเขาและก้มหัวให้”เจ้านาย”ของเรา และบอกว่าถ้าเราทำดี เขาก็อาจจะอ่อนโยนเพียงเล็กน้อยให้เราก็ได้ เพราะอย่าหวังเลยที่เขาจะนิสัยเหมือนผู้ชายคนอื่น ยิ่งเป็นครั้งแรกของเราแล้วด้วย

แต่เราก็ยังพยายามจะขัดขืน เขาจึงเข้ามาจับตัวเราไว้และมากระซิบข้างหูว่า หากคิดจะหนี เขาก็จะทำให้เรารู้สึกเสียใจทีหลังที่หนีเขา เพราะผู้หญิงที่ไร้เดียงสาที่เดินตามเขามาจนถึงห้องแบบเรา คงไม่ต้องอธิบายอะไรให้เราฟังอีกแล้ว แต่เรายังดิ้นขัดขืนต่อไปเรื่อยๆ เขาก็คอยจับไม่ให้ดิ้น และบอกว่าถ้าพระเจ้าไม่มาช่วยอีก ก็ต้องอยู่ในการคุ้มครองของเขาแล้วหละ และจริงๆแล้วเราไม่ได้ตั้งใจขัดขืนตั้งแต่แรกหรอก ภายในหน้ากากของสุภาพสตรีก็คือผู้หญิงที่เริงร่านอยากจะเสียท่าให้เขาไวๆเท่านั้น เราก็เริ่มตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้ แต่มันก็ยิ่งทำให้เขายิ้มมากกว่าเดิม เพราะคิดว่าน้ำตานั้นมันเป็นน้ำตาแห่งความยินดีมากกว่า เราก็ส่ายหน้าปฏิเสธ เขาก็หาว่าเราโกหกอีก

แต่เมื่อเห็นเราร้องไห้ออกมา โนบุนางะจึงชะงัก เขาส่ายหน้าให้ความคิดที่ว่า น้ำตาจะช่วยให้ทุกอย่างจบ ซึ่งเป็นความคิดที่ผิด และเขาบอกว่า น้ำตาไม่ได้ทำให้เขาสงสารเราหรอก ยิ่งเราร้องไห้ ก็ยิ่งจะเชิญชวนเขามากขึ้นเท่านั้น ต่อให้เศร้า ต่อให้ร้องไห้มากแค่ไหน มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของเราได้ และเขาก็จะไม่ยอมให้พี่น้องคนไหนมาแย่งเราไปได้ และย้ำเรื่อยๆว่า เราเป็นของเขาเท่านั้น ถ้าไม่...เขาก็จะฆ่าเราซะ..... และ กระซิบต่อว่า ถ้าเรายอมเขา เขาก็จะให้ “ความสุขที่ผู้หญิงต้องการ” กับเรา

หลังจากนั้น โนบุนางะจึงสั่งเราให้ถอดเสื้อ แต่เราก็ยังลังเลอยู่ เขาจึงถามว่า ไม่กล้าถอดเสื้อต่อหน้าเขาละสิ เพราะคงมีอะไรแอบซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้านั้น เขาจึงบอกว่าถ้าอยากให้เขาแสดงความจริงใจของเขา เราต้องเผยความจริงใจให้เขาเห็นก่อน โนบุนางะเริ่มบังคับให้เราถอดเสื้อไวขึ้นด้วยการเอาชักดาบมาตัดเสื้อผ้าเราออก (แต่ไม่โดนเนื้อ) เราจึงยอมถอด แต่เพราะมือที่สั่นจนถอดไม่ได้ โนบุนางะจึงบอกว่าเดี๋ยวเขาจะช่วยเราเอง ก่อนที่จะใช้ดาบตัดออก โดยไม่กลัวว่าดาบจะโดนผิวเราหรือไม่ เมื่อเสื้อผ้าหลุดไปหมดแล้ว เขาก็บังคับให้เอามือที่บังไว้ออกด้วย หรือต้องให้เขาเอาดาบฟันออก (?) เราจึงยอมทำแต่โดยดี

สักพักโนบุนางะก็เข้ามาสัมผัสที่ตัวเราเพื่อให้แน่ใจว่าเราไม่ได้ซ่อนอะไรเอาไว้ แต่ยิ่งสัมผัสเขาก็ยิ่งเพิ่มความตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น เขาให้เราลองเชิญชวนเขา เราก็ถามว่าทำยังไง เขาก็บอกให้เราใช้สมองดูสิ “จะทำอย่างไรให้เจ้านายของเขาพอใจ?” และผลักเรา เราก็เลยร้องไห้ออกมาอีก เขาก็บอกว่าจะร้องไห้ทำไม ทั้งๆที่บอกไปเมื่อกี้ว่าให้เราทำอะไรก็ได้ให้เจ้านายพอใจแท้ๆ แต่ว่าเขาก็จะละเว้นให้ แต่ถ้าหากทำท่าน่าสังเวชแบบนี้อีกละก็....//ชักดาบ แล้วเขาพูดออกมาว่า เราเป็นอุปกรณ์สำคัญที่จะทำให้เขาชนะพวกน้องๆของเขาได้ และเข้ามาลูบไล้ร่ายกายของเราอีก แต่ทุกครั้งที่เขาสัมผัสเรา เราก็สะดุ้งเรื่อยๆ โนบุนางะยิ้มอย่างพอใจ เขาบอกว่าอาการแสดงความกลัวของเราสามารถเติมเต็มด้วยการเสียท่าให้เขาแค่นั้นก็พอแล้ว เพราะยิ่งเรากลัว เขาก็ยิ่งจะสลักความมีตัวตนของเขาให้กับเราไปเรื่อยๆจนทุกซอกทุกมุม ทั้งตัวและหัวใจ เอาให้เราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขาเลย....

Track 3 絶体絶命 เข้าตาจน

แต่ในขณะที่อะไรกำลังจะดำเนินต่อไป เราทั้งสองก็ได้ยินเสียงเคาะประตู คนรับใช้นั่นเอง เราถามว่าต้องออกไปเปิดรึเปล่า โนบุนางะบอกว่าไม่จำเป็น หรือถ้าจะไปก็ไม่ว่าอะไร แต่เขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมา มันอาจจะสนุกก็ได้ เขาจึงสั่งให้เราเดินไปที่หน้าประตู แต่ ! ต้องเดินไปทั้งที่ยังที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ตอนแรกเราไม่ยอม แต่เพราะโนบุจะชักดาบออกมา เราจึงยอมแต่โดยดี พอเราเดินไปที่หน้าประตู โนบุก็เดินตามเรามาด้วย และกระซิบให้เราถามคนรับใช้ว่าต้องการอะไร แต่ถ้าขอความช่วยเหลือละก็อย่าหวังเลย และถ้าเราขัดคำสั่งเขาละก็....เขาก็ชักดาบออกมาอีก (ไอ่นี่แม่มชักดาบตลอด 5555+) และบอกว่าคมดาบอาจจะตรงมาที่คอของเราก็เป็นได้ โนบุนางะหัวเราะเล็กๆ และกำชับให้เรายอมรับสิ่งที่เขาทำเสีย....

หลังจากคุยกับคนรับใช้(ผ่านประตู)ได้สักพัก เราก็มาบอกโนบุว่าคนรับใช้จะเอาน้ำมาให้ โนบุก็พยักหน้าและบอกว่าหลังจากพิธีไปแล้ว คออาจจะแห้งก็เป็นได้ ฝากให้เราไปบอกคนรับใช้ว่าเขาเอา”ลาเต้ชาเขียว” และหากทำน้ำไม่ถูกปากเขามา เขาจะฆ่าทิ้งทันที และย้ำอีกว่าถ้าหากเราขัดคำสั่งเขา ถ้าตอนนี้เขาเปิดประตูออกไป คนรับใช้ก็คงจะเห็นเราในสภาพตอนนี้แน่นอน แต่ไว้ใจได้ เพราะคนรับใช้ที่ได้รับการฝึกฝนแล้ว พอเขาเข้ามาในห้อง ไม่ว่าจะเจออะไรเขาก็ต้องทำเป็นไม่สนและมองผ่านอยู่แล้ว และอยู่ดีๆโนบุก็คิดอะไรแปลกๆออกมาอีก เมื่อเขาตั้งใจให้เรากลายเป็นคนรับใช้แทน (ไอ้นี่สัปดนเว้ย ตรูหนาว 555+ -- คนรีวิว) เพราะถ้าเรากลายเป็นคนรับใช้แล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องจ้างคนใช้อีกต่อไป

แต่แล้วโนบุนางะก็เปลี่ยนเรื่องกะทันหัน เขาเลื่อนมือมาสัมผัสร่างกายของเราอีก และ ถามว่าตอนนี้ “อยาก” มากใช่ไหมละ ? และให้เราลองสัมผัส(....)ด้วยตัวเอง และถามว่าตอนนี้มันเป็นยังไง ? สัมผัสไปเรื่อยๆก็ถามเรื่อยๆว่าสิ่งนี้มันคืออะไรบ้าง และบอกว่าเรานี่มองยังไงก็เป็นผู้หญิงที่สกปรกและสัปดนจริงๆ แต่ว่าเขาก็ไม่ได้รังเกียจผู้หญิงแบบนี้นัก เพราะว่าจะได้ทำอะไรสนุกๆกันเยอะหน่อย โนบุนางะบอกให้เราเผยความต้องการออกมา และ คุกเข่าขอร้องเขา หากเราต้องการจะเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว ก็ต้องยอมรับชะตากรรมนี้ไว้ด้วย เขามองหน้าเราและถามว่าที่เราทำหน้าแบบนี้เพราะต้องการเขามากสินะ แต่มันก็ไม่แปลก เพราะเขาเป็นผู้ชายที่โลกได้กำหนด(ให้มาเป็นคู่เรา)มาพอดีอยู่แล้ว

Track 4 落花流水 รักร่วมกัน

หลังจากนั้น เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา โนบุก็ให้เราเดินไปตรงหน้าเขาและให้เราคุกเข่าลง และ ถอดเสื้อผ้าของเขาออก (ถอดหมดเลยหรือถอดแค่กางเกงนี่คนรีวิวก็ไม่แน่ใจนะเคอะ 5555+) เราก็ทำตาม แต่แค่ถอดไปแค่กางเกงเท่านั้น โนบุก็บอกว่าถอดแค่นี้ไม่พอหรอก (ต้องถอดให้หมด) เมื่อถอดออกหมดแล้ว เขาก็ถามว่าร่างกายเขากำยำถึงขนาดกลืนน้ำลายเลยไหม? เราก็หน้าแดงพยายามหลบตา โนบุจึงบังคับให้เราจ้องไปที่ร่างกายของเขา ถ้าขัดขืนเขาจะไม่ยกโทษให้ และ โนบุก็ให้เรายื่นมือออกมาสัมผัสเขา เราก็ทำตาม ทำไปเรื่อยๆเขาก็ครางเล็กน้อย และ บอกว่าแค่ใช้มือไม่พอหรอก (ใช้ปาก ??) ให้เราเชิญชวนเขาให้มากกว่านี้ และเมื่อทำไปเรื่อยๆ เขาก็บอกว่าเราช่างร้อนจริงๆ (ปากร้อนสินะ โดนลวกมา 5555)

แต่เราก็ทำๆหยุดๆ ด้วยความกลัว โนบุจึงบอกให้เราหยุด และ บอกว่าคิดว่าทำแบบนี้ มันจะทำให้เขามีใจทำให้เราเต็มอิ่มหรือยังไง ? แต่เขาก็ตัดบทและบอกว่าเขาไม่สนใจแล้ว ต่อไปจากนี้ให้เราเตรียมรับตัวเขาได้เลย ไม่ทันคาดคิด โนบุก็ผลักเราลงบนเตียง และตามประกบ เขาก็ถามว่ากลัวทำไม ทั้งๆที่เราก็หนีไปไหนไม่พ้นอยู่แล้ว ให้เราอยู่เฉยๆและยอมเป็นของเขาแต่โดยดีดีกว่า และเราก็คงไม่อยากให้ถูกเขาเกลียดด้วย แล้วโนบุก็บังคับให้เราอ้อนวอนเขา เราก็ทำตามที่เขาบอก โนบุก็ยิ้มพอใจ โดยบอกว่า ทุกอย่างของเราเป็นของเขา และคนที่กำหนดชีวิตของเราไม่ใช่พระเจ้า แต่เป็นเขา เท่านั้น !
หลังจากนั้นโนบุก็สัมผัสเราอีกครั้ง ทำให้เขารู้ว่าร่างกายเรากำลังเรียกร้องเขาอยู่ด้วยความร้อนในร่างกายที่ส่งผ่านมายังปลายนิ้วของเขา ทั้งที่เราพยายามปฏิเสธ แต่โนบุก็สัมผัสเรื่อยๆ และบอกว่าทั้งๆที่ร่างกายเราก็เป็นแบบนี้แล้วยังจะแก้ตัวอีก แต่ไม่นาน ปลายนิ้วที่รุกล้ำไปทั้งร่างของเราก็หยุด และ สังเกตว่าเราเริ่มยอมรับเขาทั้งกายและใจแล้ว เขาจึงเริ่มดำเนินพิธีต่อไปทันที (โดยขอตั้งชื่อว่าช่วง สะโพกพัง 5555+)

โนบุกระแทก(สะโพก)เข้าหาเราไม่นับครั้งและพร่ำว่าในที่สุดเราเป็นของเขาจนได้ และ เขาจะแบ่งความสุขให้กับเรา และให้เราชิมรสความสุขจากเขาให้สมใจ ขยับไปเรื่อยๆ เขาก็ยิ่งเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ ริมฝีปากของเขาก็จูบที่ริมฝีปากที่เขาบอกว่าแสนหวาน และ จูบไปเรื่อยๆ พร่ำไปเรื่อยๆว่าเขาจะทำให้เราได้รับรู้ถึงความสุขให้มากขึ้นไปอีก เราเริ่มร้องไห้ เขาจึงบอกว่าร้องไห้แบบนี้เขาไม่ยกโทษให้หรอก ก่อนที่จะหยุดทำ และ พาเราออกไปข้างนอก เราก็ถามว่าจะไปไหน เขาจึงบอกว่าเขาจะให้เราไปร้องเสียงดังให้ทุกคนในบ้านได้ยินว่าเราเป็นของเขาแล้ว “ที่ในสวน”

เมื่อโนบุลากเรามาจนถึงในสวนแล้ว เขาก็ผลักเราลงกับพื้น และ บอกว่าเราในท่าแบบนั้นก็ดูดีเหมือนกัน เขาบอกเราว่าต่อให้เราต้องการอะไรเขาจะไม่จัดให้อยู่แล้ว เพราะ เขาจะยกโทษให้เราถ้าเราคุกเข่าอ้อนวอนเขาเท่านั้น แต่เราก็ไม่ยอมทำ เขาจึงเดินมาหาเรา และก้มลงหาเรา บอกกับเราอีกว่าคนที่ไม่เชื่อฟังเขา มันต้องได้รับการฝึกฝนแบบนี้

โนบุเริ่มใช้มือของเขาตีที่บั้นท้ายของเราสองสามครั้ง และหัวเราะ เขาบอกว่านี่หละเป็นบทลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับเรา ตีไปอีกเรื่อยๆ ก็ยิ่งทำให้เขาเริ่มมีอารมณ์ขึ้นด้วย เพราะผิวของเราเริ่มเปลี่ยนสี เริ่มสั่นไหวด้วยความรู้สึกดี ตีไปอีก ผิวก็เริ่มกลายเป็นสีแดงระเรื่อ เขาจึงสังเกตว่าเราเริ่มจะเชิญชวนให้เขามา”กิน”เราแล้ว และ เขาก็บอกว่าจะกินเราไม่ให้เหลือเลย

และสะโพกมาราธอนก็เริ่มขึ้นอีกครั้งหนึ่ง กระแทกไปเรื่อยๆโนบุก็บอกให้เราร้องให้ดังขึ้นไปเรื่อยๆ ยิ่งขยับก็ยิ่งบังคับให้ร้อง และขู่ว่าหากไม่ทำตามคำสั่ง นั่นหมายถึงว่าเราพร้อมจะยอมตายด้วยดาบของเขา เขากระแทกไปพร้อมกับแลกจูบกลบเสียงของเขาไปด้วย เราก็เริ่มร้องด้วยความเจ็บ โนบุยิ่งพอใจมากขึ้นไปอีก เพราะยิ่งเราร้องก็ยิ่งทำให้น้องๆของเขาและคนในบ้านเห็นเราและเขาตอนนี้ และมันก็จะทำให้พวกน้องๆไม่กล้ายุ่งกับของๆโนบุอีกต่อไปแล้ว โนบุขยับไปเรื่อยๆด้วยความสะใจ เขาหัวเราะดังลั่นเมื่อเห็นภาพเหล่าน้องๆที่จ้องมายังเราทั้งคู่ และแทรคก็จบไป

Track 5 安楽浄土 ดินแดนแห่งความจรรโลง

หลังจากเสร็จพิธียึดคืนแรกที่จะแสนจะหนักหน่วง เรากับโนบุก็กลับเข้ามาในห้อง โนบุดื่มน้ำไปด้วยความพึงพอใจ ที่สิ่งที่เขาต้องการสำเร็จ ทั้งการที่ได้แสดงให้น้องๆของเขาและคนในบ้านเห็นว่าเราเป็นของเขาแล้ว นั่งคุยไปเรื่อยๆ เขาก็สังเกตว่าหน้าเราเป็นสีแดงระเรื่อ ทั้งหู และ คอ โดยเฉพาะคอที่ถูกเขาสลักความเป็นเจ้าของจะมีรอยแดงเป็นพิเศษ และมันก็ทำให้โนบุคิดไปเองว่าเรา “เรายังต้องการเขาอีก” โนบุจึงวางแก้วลง และ บอกว่าเรานี่ไม่เลวเลยนะ และเปลี่ยนไปมาก จากสาวน้อยที่ไม่ตอบสนองกับอะไรเลย เขาขยับเข้ามาหาเราและกระซิบกับเราว่า ตอนนี้เขายอมรับว่า “เขารักเรา” แล้ว เพราะฉะนั้น ต่อแต่นี้ไป เราห้ามนอกใจหรือหักหลังเขาเด็ดขาด ถ้าทำหรือทำให้เขาแครงใจแม้แต่นิด เขาจะฆ่าเราโดยที่ไม่ต้องถามเลย ให้เราจำไว้ให้ดี ว่าเราเป็นของ ของเขา คนที่ทำให้เราดีใจหรือร้องไห้ มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้น

เราก็พยักหน้าตอบรับ โนบุก็หัวเราะเบาๆ เขาจึงให้รางวัลกับเรา โดยการ จูบที่ริมฝีปาก จูบไปเรื่อยๆ เขาก็บอกว่าแค่นี้คงไม่พอสินะ เขาจะให้ของที่สุดยอดกับเรา โนบุจึงบรรเลงบทรักกับเราอีก และพร่ำไปเรื่อยๆว่าทุกอย่างของเราเป็นของเขา เขาจึงหวานกับเราแบบนี้ แล้วก็จูบอีกเรื่อยๆ พร้อมกับสะโพกที่ขยับไม่ยั้ง เขาบอกกับเราว่า แค่นี้ก็รู้แล้วใช่ไหม ว่าเขาจะไม่ยอมยกเราให้ใครเด็ดขาด ต่อให้ตายไปตกนรก เขาก็จะตามเราไป หรือถ้าผู้ชายคนอื่นจะมาเอาชีวิตเขาไป เขาก็จะเผาบ้านหลังนี้ และ ตายไปพร้อมกับเรา เราก็หัวเราะ เขาก็พูดแปลกๆว่าน่าขำหรือไง ทั้งๆที่ในสมัยเซนโกคุพูดแบบนี้แล้วจะกลัวกันแท้ๆ หรือว่าเราอยากจะลอง “พังทลาย” ดูบ้าง ซึ่งก็ไม่น่าจะเป็นอะไร เพราะของเล่นที่ไม่เคยขยับเขยื้อน มันน่าเบื่อจะตาย

แล้วโนบุก็เริ่มขยับสะโพกอีกรอบ และบอกว่าเขาจะสลักตัวตนของเขาลงกับร่างกายของเราให้มากกว่านี้ ขยับไปเรื่อยๆจูบไปเรื่อยๆ พร่ำไปเรื่อยๆ เราก็ขอร้องให้ขยับแรงขึ้นไปอีก โนบุจึงจัดให้ และ บอกว่าจะจัดให้จนกว่าจะถึงวันที่เราจะถูกทำลายไปด้วยกันเลย....

Track 6 ボーナストラック  by Shimazaki Nobunaga

เป็นฟรีทอล์คจาก โนบุนางะ ผู้รับบท โนบุนางะ ค่ะ (เอาแบบนี้นะ...เรียกชิมาซากิแล้วกันนะคะ จะได้ไม่สับสน 555+) โดยชิมาซากิจะเริ่มแนะนำตัวแบบเสียงเท่ห์ๆก่อน และ ค่อยมาแนะนำแบบใช้ดัมมี่ไมค์(กระซิบช้างหู) เขาบอกว่านี่เป็นครั้งแรกของเขาเลยที่ใช้ดัมมี่ไมค์อัดเสียงในช่วงฟรีทอล์ค และนี่ก็บท โดะเอส ที่เขาไม่ค่อยได้พากย์ด้วย ชิมาซากิบอกว่าตอนแรกเขาก็งงๆที่ได้มีโอกาสมาพากย์ตัวละครโนบุนางะ แต่เขาก็สนุกที่ได้มาพากย์บทนี้ เพราะได้พากย์บทนักเรียนมัธยมแต่มีความเป็นผู้ใหญ่เกินตัว ถ้าคนฟังชอบบทแบบนี้ของเขา เขาจะดีใจมาก (ชอบดิ พากย์อีกนะ 18+ กรั่กๆๆๆๆ --- คนรีวิว)

แล้วชิมาซากิก็อ่านคำถามแรกจากทีมงานว่า “ฉากที่ประทับใจที่สุดในเรื่องคือฉากไหน ?”  ชิมาซากิก็ตอบว่าก็ชอบทุกฉากนะ แต่ที่เขาตอบสนองก็เป็นฉากปกติที่มีคำว่า “มัจฉะลาเต้” (แทรค 3) ซึ่งเขาก็อยากลองได้ยินเหล่าขุนพลเซ็งโกคุพูดคำว่า ”ฉันเอารอยัลมิลค์ที” ดูบ้าง คำถามต่อไปคือ ส่วนของตัวเองที่เหมือนกับโนบุนางะคืออะไร ? เขาก็บอกว่า ชื่อของเขาที่เหมือนกัน เป็นอันดับแรก แล้วก็ในนักรบเซ็นโกคุชอบใครมากที่สุด ? เขาก็บอกว่า ก็ต้องโนบุนางะสิ

คำถามต่อไปคือ ช่วยบอกความรู้สึกที่ได้พากย์กับดัมมี่ไมค์หน่อย เขาก็บอกว่า ช่วงนี้โอกาสได้พากย์กับดัมมี่ไมค์ก็เยอะมาก แต่ว่ามันก็ดีเพราะดัมมี่ไมค์ก็ทำอะไรได้หลายๆอย่างกับ”หู”ได้ด้วย ปกติเขาไม่ได้ตั้งใจเป่าลม แต่ทางทีมงานก็พูดเสมอว่า “เขาเป็นคนเป่า” อาจจะเป็นเพราะดัมมี่ไมค์ค่อนข้างสูงเพราะฉะนั้นก็ต้องระวังด้วย แต่เขาก็สนุกสนานกับการพากย์และการพูดว่า ฉันรักเธอ ด้วย (เห้ยยยยย *0*)

สุดท้าย เป็นข้อความที่ต้องการจะมอบให้โอโตเมะที่ฟังอยู่ ชิมาซากิจึงไปหยิบบทมา (โห โพยๆ 555+) และ ขยับเข้าไปใกล้ดัมมี่ไมค์ และพูดว่า “ขอบคุณมากที่อุดหนุนแวงกิช บราเทอร์ส ผมดีใจมากที่คุณได้ฟัง เสียงของพวกคุณที่เชียร์ว่า ได้ดูแล้ว หรือ ได้ฟังแล้ว ก็ยิ่งทำให้ผมดีใจและมีกำลังใจในการพากย์มากขึ้น ขอบคุณจริงๆ และเพราะคุณทำให้ ชิมาซากิ โนบุนางะ ได้มาถึงจุดนี้ในฐานะผู้รับบท และฝากตัวในโอกาสต่อไปด้วย และผมจะพยายามทำงานเพื่อให้คุณมีความสุขแม้เพียงเล็กน้อย ขอบคุณมากครับ (ขอบคุณเยอะจริง 5555+)” ก่อนที่จะกล่าวจบไปด้วยการบอกว่า “พบกันใหม่ที่ไหนสักที่”

จบแล้วจ้า !!!!!!!!!!!!

- พูดคุยก่อนจบเอนทรี่จ้ะ -
แปลมานี่ รู้สึกทุกแทรคจะยากเหมือนกันหมดเลยนะ TT เพราะ หนุ่มในซีดีมันเป็นหนุ่มนักเรียนม.ปลายในปัจจุบัน แต่ดันสวมวิญญาณนักรบเซ็นโกคุซะงั้น... คำพูดก็เลยดูโบราณไปเลย ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็สามารถคอมเม้นหรือส่งเมสเซจมาแก้ได้เลยนะคะ เดี๋ยวจะรับไว้พิจารณาอีกทีค่ะ (ช่วยกันทำมาหากินนะต๊ะ คริกๆๆๆๆ ปุริ...) ส่วนสาวๆที่สงสัยว่าทำไมเนื้อเรื่องมันถึงประหลาดๆ คือ จะขอตอบว่า เพราะ เนื้อเรื่องเซตให้อยู่ในปัจจุบันทั้งหมดค่ะ แต่ตาพี่น้องมีชื่อนักรบเซ็นโกคุเนี่ย บ้านเค้าดูจะโบราณๆหน่อยไง แบบว่าท่านพ่อทิ้งสมบัติไว้ให้ แต่มีข้อแม้ว่าต้องเอานางเอกที่เป็นเจ้าหญิงมาเป็นเจ้าของให้ได้ ประมาณนี้ ตาโนบุนางะ คีย์เวิร์ดเขามันก็บอกอยู่แล้วอะนะว่า “โดะเอส” “สั่งสอน” “คิจิคุ(โฉด)” ก็...ไม่ต้องแปลกใจที่ตาโนบุจะทั้งตี ทั้งกระแทกใส่เราไม่ยั้งนะเคอะ 55555555555555555+

เจอกันเอนทรี่หน้าค่ะ !!! ปุริ

ปล. โวลุ่มสองตาชินเก็งแล้วนะ มาดูหนุ่มที่มองตาแล้วท้องดูบ้าง เสียงคักกี้ด้วย ตัวละครไม่ต้อง เสียงคักกี้ก็ขาดใจแล้ว 55555+